жыцьця… Да гэтага, і моладасьць тут мела сваё месца, — яна заўсёды больш імпэтная і непасрэдная ў сваіх пачуцьцях.
Аднак, трэба сказаць, што Міхась Чарот у гэты пэрыод свае творчае працы неаднойчы мае справу з уплывам сумніўных настрояў. Разьвіцьцё рэволюцыі ў беларускіх умовах ня ішло папісанаму, без перашкод, заўсёды пераможна. Яе сустракаў шэраг пагрозных, апасьлівых момантаў. Заваёвам рабочых і сялян ня раз пагражала вялікая небясьпека. Адыход чырвонага войска ад Варшавы і паўторнае забраньне белапалякамі Менску; Рыскае замірэньне, пацягнуўшае за сабою парэз адзінае Беларусі надвае; Кранштадзкае паўстаньне; і, нарэшце, голад на Паваложжы, — усё гэта не магло ня мець уплыву на песьняра, цесна зьвязанага з грамадою. І кожны з памянёных момантаў дае сябе адчуць на струнах Чаротавай леры. Зрэдку нават да яго падкрадаецца і лёгкае разувер‘е. Пясьняр прызнаецца:
|
Шалёны вецер сьвішча ў полі… |
