Бо ты, мілы дударэнька,
Так іграеш харашэнька,
Што душа аж расплывецца,
Што аж сэрца затрасецца,
А ад радасьці сьляза пальлецца…
|}
Менск.
Н. Караткевіч.
II.
Слоўна з неба Божы дар, |
Магілеў.
Т......кі.
III.
К дудару Арцему ад наддзьвінскага мужыка.
Што табе, дудар, прысьпела Крыкнуць на цябе паноўя, І абмыешся сьлязамі, Ты мяне, аднак, ня слухай, Не гнявіся за абмылку,
|