Ня помню, як выйшаў я з чысцу таго,
Прашнуўся у хаце, на печы, аж днём.
Усе кругом плачуць, ня ведаць чаго,
А паліць мяне ды так, як агнём!
Трашчыць галава, баляць усе косьці,
І надта вады зажадалася піць.
Напіўся і зноў упаў я у млосьці!..
От давялося-ж у чысцы мне быць.
|}
ДУРНЫ МУЖЫК, ЯК ВАРОНА.
Ўвесь сьвет кажа, б’ець у звоны: Дык крычыце-ж, бійце ў звоны: Да навукі ён ня браўся, Дык крычыце-ж, бійце ў звоны: Ці-ж ня дурань мужык гэта: Дык крычыце-ж, бійце ў звоны: Усю зіму возам цягне Дык крычыце-ж, бійце ў звоны:
|