Zahraničnyje znosiny Witoŭta byli samyje najlepšyje. Maskoŭski kniaź Wasil prychodziŭsia Witoŭtu ŭnukam; kniazi Razanski, Twierski i dr. nazywajuć jaho panam i haspadarom swaim. Čechija choče addać jamu swaju karonu. Papiež paznačaje jaho apiekunom Ryskaho archijepiskopstwa. Imperatar Zyhmunt u listach swaich radzić Witoŭtu karanawacca na Litoŭska-Ruskaho karala. Witoŭt hetaho i dabiwaŭsia. Na wodochryšče 1429 h. zaprasiŭ jon k sabie ŭ Łuck haściej z usiej Eŭropy. Źjechalisia: Jahajło, karol polski z dwaranami; Wasil, kniaź maskoŭski; wialiki mahistr kryžacki; pasły ad imperatara hreckaho; pasoł ad Papieža; mitropolit maskoŭski Focij; Imperatar Rymski z bahataj świtaj. Pišuć letapisy, što kožny dzień wychodziło na pačastunki hościam 700 boček wina, miodu, piwa; 700 bykoŭ i karoŭ; 1400 baranoŭ; 100 zubroŭ; 100 kabanoŭ; 100 łosioŭ. Hości bankietowali ŭ Łucku 7 tydnioŭ.
Na karanaciju Witoŭta hłaŭnyje asoby, ad katorych heta zaležało, — Papiež i Rymski imperatar — zhadžalisia, ale praciŭny hetamu byli palaki. Ŭspamianuty wyžej Zbigniew Oleśnicki, biskup krakoŭski, usimi siłami staraŭsia hetamu piereškodzić. Ion pryčyniŭsia da taho, što karanaciju adłažyli na paźniej, i hości razjechalisia, umowiŭšysia zjechacca iznoŭ u 1430 hadu. Krakoŭski biskup, bajučysia, što pierełamać Witoŭta nie ŭdascca jamu, uhawaryŭ Jahajłu adstupić Witoŭtu polskuju karonu. Ale Witoŭt nie pahaliŭsia na polskuju karonu. Ion žedaŭ bačyć Litoŭska-Ruskaje hasudarstwo zusim niezaležnym, i tolki hetaj karony chacieŭ.
Na druhi hod źjezd iznoŭ sabraŭsia ŭ Trokach. Usie hości sabralisia, aprača Imperatara Rymskaho Zyhmunta, katory pasłaŭ karonu Witoŭtu z naročnymi pasłami. Ale Zbihniew Oleśnicki, padpilnawaŭšy pasłoŭ, adabraŭ u ich karonu. Letapiś kaže: I „lachowie, nie žyčyŭšy korony Litwie, koronu ot nich (pasłoŭ) tuju adabraŭšy i raźsiekšy jeje na poły, pryłožyli ko korunie biskupa krakowskaho, katoraja i ciepier pry zamku i kościele św. Stanisława jość“.
Witoŭt byŭ chwory. Hetaj nowaj nieŭdačy jon nie pierenios i 27 listapada 1430 hodu pamior.
Na źjezdach karanacyjnych Witoŭta, aprača karanacii jaho, raźbirałosia takže pytańnie ab tym, jak pahadzić cerkwy Uschodniuju-Prawosłaŭnuju z Zachodniaj-Katalickaj. Imperatar Zyhmunt raiŭ zrabić cerkoŭnuju uniju (złučyć cerkwy ŭ adno). Hetaje ž samaje py-
