afiary nie pryniali i, na znak swajho pastanaŭleńnia nie paddacca žywymi, ŭsie hrošy piered wačyma polskaho wojska ŭ wadu kinuli, a sami z niawidanaj adwahaj kinulisia na niepryjacieloŭ, dy tolki piechota patrapiła wypierci ich z zaruboŭ i ŭwahnać u bałoto. I tam jany nie chacieli paddacca; stojučy pa pojas u bałocie, baranilisia da paśledka. Niekatoryje s kazakoŭ začynilisia ŭ Pinsku; tady Pinsk byŭ uziat prystupam i zrujnawany da ščentu razam z žycielami. Ab hetym prypadku ŭ Pinsku ješče da siahońniašnich dzion piaje biełaruski narod:
|
Iz pad Słucka, iz pad Klecka |
Paśla raźbićcia Radziwiłłam kazakoŭ nad Prypiećciu i źništažeńnia Pinska, paŭstańnie na Biełarusi na niejki čas uspakoiłosia, ale nie na doŭha: jano razharełosia ješče z bolšaj siłaj, kali razyjšłasia wiestka ab raźbićci polskaho wojska kazakami pad Piławicami. Prosty narod — sielanie pačali schadzicca na rady pa lesoch i pa lesoch orhanizawać zbrojnyje družyny, katoryje z dnia na dzień pawialičywalisia świežymi siłami. Pa siołach i wioskach źjaŭlalisia niet wiedama skul starcy-lirniki, katoryje apiewali narodu jaho niadolu, pabiedy kazakoŭ i blizkuju hibiel panoŭ. Pamiž narodam pačali chadzić dziŭnyje i nie padobnyje da praŭdy čutki, bytcam šlachta zbuntawałasia proci karala dy manicca wyrezać mužykoŭ, a kazaki paŭstali za karala. Z wioski ŭ wiosku pieredawali listy Chmielnickaho, u katorych pisałosia toje-ž samaje.
