Яны на лад нячуты свае цымбалы, дуды завялі. Не абзавуць іх: чмуты! Іх радасьць ў шопаце ялін.
Паклон, паклон краіне ад сэрца шчырага — прымі! Не абвіе ўжо болей іней маўклівасьцю тваіх крыніц.
|}