Гэта старонка была вычытаная
А сканаў ты, як сабака.
Знаць ня будуць сваякі,
Як пражыў ты, небарака,
Перадсьмертныя дзянькі!
Арыштант! Цябе зарыюць,
Не заплачуць над табой,
Хіба мо‘ ваўкі завыюць
У піліпаўку зімой.
Арыштант! Твае магілы
Крыж ня будзе вартаваць,
Адзін вецер свае крылы
Над ёй будзе разьнімаць,
Калі ўвосень раззлуецца
І памчыцца ў сьвет гуляць.
З языка ня раз сарвецца —
Хтось павесіўся, відаць! —
Арыштант! Ня будуць дзеткі
Знаць, дзе татка іх спачыў,
Бо ня будзе і заметкі,
Дзе ты костачкі злажыў.
1909 г.
|}
