І нікому невядомы Будзе лёс твой горкі, І ня ўчуюць сьпеў знаёмы Родныя пагоркі.
Ты сканала, і разрухі Больш ня будзеш бачыць. Хай хоць ветры-завірухі Па табе паплачуць.
1916 г.
|}