І прыціхне на хвіліначку, Сілы-моцы набіраецца. Ные сэрца, ные-смуціцца, На сьпеў ветру адзываецца.
Помню, помню сваю хатачку, Маю родную, далёкую, Як успомню — жаль агортвае Маю душу адзінокую.
1908 г.
|}