Шорхае варожа, Шворыцца, бы злодзей — Ходзіць не здарма! Цьма мяне трывожыць, Ліха на паходзе — Ліху імя — цьма.
З хмар навіслых восень Ніці дожджу смыча І прадзе, прадзе! Хоць-бы неба просінь, Хоць-бы цень аблічча, Хоць-бы голас дзе.
Так, завязан вузел… Кім? чыёй рукою? Чый то пасланец? Зьвялі травы ў лузе, А ноч грозіць цьмою, Калі-ж ёй канец?
1925 г.
