Гэта старонка была вычытаная
І толькі пыл адзін, маўклівы,
Бяз страху клопату, наўсхіл,
Плыве, здаволены, шчасьлівы,
Бо што яму той лёс імглівы?
Бо не падзеш ніжэй, як пыл.
Плыве пылок, бы дым-заслона,
І, асядаючы на дол,
Хавае думку затаёна.
Няма тут роднага загона,
Яму чужое ўсё наўкол.
1926 г.
|}
