Гэта старонка была вычытаная
Там, далёка, за дамамі,
Разьляглося поле,
Лес, узгоркі і курганы…
Эх, прастор там, воля!
Дзесь у полі дым сінее —
Бульбу люд капае.
Сьцёпка-ж бедны так марнее,
Долю праклінае…
Ляжа Сьцёпка спаць на „нары“,
І праз цэлу ночку
Ўсё аб роднай вёсцы сьніцца,
Аб сваім куточку!..
Нудна Сьцёпку за рашоткай,
Нудна, эх, старому!
Плачуць думкі, рвуцца думкі
Сьцёпкавы да дому.
1908 г.
|}
