Алёша (1927)/Малайцы землякі/Хай жыве!

(Пасля перасылкі з Хай жыве!)
Сіла ў ведах Хай жыве!
Фэльетон
Аўтар: Анатоль Вольны
1927 год
Вось што значыць заракамандавацца

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ХАЙ ЖЫВЕ!

Я саўсім ня супроць навукі і вучоных.

Я, напрыклад, вельмі ўдзячны тым прафэсарам, якія гэтак самаахвярна вынаходзяць эгіпецкіх фараонаў, альбо адшукваюць вялікую жывёлу, ужо саўсім ня існуючую.

Я нават ня супроць і тых старых акадэмікаў, якія ніякага пораху ня выдумалі і ня выдумаюць, а між іншым уласна ад іх і пашла ў народзе вядомая прыказка: з гэтых акадэмікаў порах сыплецца.

Я некаторых акадэмікаў мог-бы параўнаць з тым выведзеным у літаратуры старычком, які пажадаў аднойчы саблазьніць дзяўчыну, а тая, парадзіўшыся ў сваёй бядзе з падругай, атрымала ад яе гэткі адказ:

— Дайце яму магчымасьць дзейнічаць, і ён, акрамя граха сваёй похаці, укрые сябе яшчэ і пазорам свайго бясьсільля. Ну дык няхай сабе памянёные старычкі і будуць акадэмікамі:

— для сьмеху!..

Але пашто-ж памянёным старычкам кнігі пісаць?

Ва Францыі ў гэтым годзе выдалі кнігу „La rousse de poche“, па вестках якой ні Беларусі, ні Украіны няма.

На іх месцы катэгарычна вызначана Расія і жывуць у ёй выключна адзіныя расійцы.

Акадэмічныя старычкі, выбачайце мяне, але вы гэта ўсур‘ёз ці для сьмеху? А цяпер аб прафэсары Рубашове.

Паважаны прафэсар жыве ў Менску, у нас-жа і прамовы гаворыць.

Паважаны прафэсар на выпуску мэдфаку Беларускага Дзяржаўнага Унівэрсытэту казаў:

„Мы врачи старых русских выпусков, гордились своим званием. Мы надеемся, что и новый выпуск русских врачей будет соответствовать своему званию“.

Але я, у адзнаку ад францускіх вучоных, прафэсара Рубашова не абвінавачваю.

Ён гэты добры прафэсар, цяжкая ахвяра ўласнай навуковасьці.

І каб паважаны прафэсар пажадаў прачытаць, ну хаця-б кнігу „Беларусь“ (на русском языке) Ігнатоўскага, ён-бы з гэтай кнігі даведаўся куды закінуў лёс паважанага прафэсара.

А пакуль што, у самым абмяжаваным сэнсе, вашыя словы, паважаны прафэсар, заслугоўваюць зьдзіўленьня пры кожных абставінах.

А пакуль што, я, як беларус, заяўляю, што я ёсьць, быў і буду, аб чым і падпісваюся.