95 тэзісаў: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др стыль |
дапаўненьне |
||
Радок 14:
{{Капітэль|Зь}} любові да праўды і прагі яе выявіць ніжэйшыя прапановы будуць абмеркаваныя ў Вітэнбэргу пад старшынствам вялебнага айца Марціна Лютэра, магістра мастацтваў і сьвятога багаслоўя, а таксама ардынарнага лектара па іх у тым самым месцы. Таму ён просіць, каб усе, хто ня зможа прысутнічаць і дыскутаваць з намі вусна, зрабілі гэта пісьмова. У імя Госпада нашага Ісуса Хрыста. Амэн.
----
# Госпад і Вучыцель наш Ісус Хрыстос, кажучы: «
# Гэтае слова ня можа быць зразуметае як сакрамантнае пакаяньне (то бок споведзь і адпушчэньне грахоў, якое адпраўляюць сьвятары).
# Аднак не азначае яно і толькі ўнутранае пакаяньне; не, унутранае будзе пустым, калі ў зьнешнім жыцьці не вядзе да ўсемагчымых зьмярцьвеньняў плоці.
# Таму пакараньне<ref>Рымскае багаслоўе адрозьнівае «віну» і «адплату» граху.</ref> доўжыцца да тае пары, пакуль доўжыцца нянавісьць да яго (гэта і ёсьць сапраўднае ўнутранае пакаяньне), гэта значыць, да нашага ўваходу ў валадарства нябеснае.
# Папа ня мае ні волі, ні ўлады адпускаць любыя пакараньні, акрамя тых, якія наклаў сам ці сваёй уладай, ці паводле царкоўнага права<ref>Дэкрэты Царквы, якія маюць моц законаў. Законы, пра якія вядзецца тут і ніжэй (параўнайце тэзісы [[#тэзіс8|8]], [[#тэзіс85|85]]), называюцца царкоўным зборам пра пакараньні.</ref>.
# Папа ня можа адпускаць ніякай правіны, акрамя абвяшчэньня і пацьверджаньня адпушчэньня імем Госпада. Ён можа, аднак, адпускаць правіны ў вызначаных яму выпадках; калі ён грэбуе гэтым правам, правіна застаецца надалей.
# Нікому Бог не даруе правіны, не прынізіўшы і не прымусіўшы скарыцца ва ўсім сьвятару, свайму намесьніку.
# Царкоўныя правілы пакаяньня накладаліся толькі на жывых, і паводле іх ня могуць накладацца на мёртвых.
# Таму мае ласку да нас Дух Сьвяты ў папе, у дэкрэтах якога заўжды выключаныя артыкулы пра сьмерць і непазьбежнасьць<ref>Камэнтуючы гэты тэзіс у «Рэзалюцыях», Лютэр робіць адрозьненьне між «часовай» і «вечнай» непазьбежнасьцю. «Непазьбежнасьць ня ведае законаў». «Сьмерць — найнепазьбежнейшая непазьбежнасьць»</ref>.
# Па-невуцку і нягодна чыняць тыя сьвятары, якія на памерлых пакідаюць царкоўныя пакараньні ў чыстцы.
# Гэты куколь аб зьмене царкоўнага пакараньня ў пакараньне чыстцом пэўна пасеяны ў той час<ref>Мц. 13:25</ref>, як спалі біскупы.
<!--# Olim poenae canonicae non post, sed ante absolutionem imponebantur, tanquam tentamenta verae contritionis.
# Morituri, per mortem omnia solvunt, et legibus canonum mortui iam sunt, habentes iure earum relaxationem.
# Imperfecta sanitas seu charitas morituri, necessario secum fert magnum timorem, tantoque maiorem, quanto minor fuerit ipsa.
Радок 108:
# Bene agant omnes illi prophete, qui dicunt populo Christi 'Crux crux,' et non est crux.
# Exhortandi sunt Christiani, ut caput suum Christum per penas, mortes infernosque sequi studeant,
# Ac sic magis per multas tribulationes intrare celum quam per securitatem pacis confidant.-->
M.D.Xvii.
{{Крыніцы}}
[[Катэгорыя:Творы XVI стагодзьдзя]]
| |||