Кожын свой палетак
Хай арэ і сее!
Ці дошч залівае,
Ці вецер бушуе,
Птушка ані дбае,
Гнёзды ўе, будуе.
Не пытаў араты
Свайго шчасьця, долі,
Што дадуць зерняты,
Кінутые ў полі.
Гэтак с песьняй, гэтак,
З верай і надзеяй
Кожын свой палетак
Абарэ, засее!
Араты (як бы сам да сябе).
Тупы штось нарогі,
Конь ісьці ня хочэ,
Млеюць рукі, ногі,
Пыл засыпаў вочы.
Ліха чуць старое —
Ломе косьці, грудзі,
Жонка, як на тое,
С полуднем марудзе.
Гэй, спачыньма, косю!
Люльку закуру я,
Можэ праца посьле
Лепш памашыруе.
Падарожны (мінаючы аратага кланяецца).
Памажы вам, Божэ,
Спрацаваны браце!
Выараў прыгожа, —
Толькі засеваці.
Старонка:Адвечная песьня.pdf/15
Гэта старонка не была вычытаная
