Старонка:Антыгона (Сафокл) пер. з старагрэч. мовы Ю.М. Дрэйзіна.pdf/43

Старонка праверана
— 39 —

СТАСЫМ 1-ы

XОР

Строфа 1-я

Шмат існуе ў прыродзе магутных сіл,
Але сільнейшы за ўсё—чалавек.
Ён за сівае мора ідзе
Ў час зімовых бушуючых бур,
I навокал яго ўздымаюцца бурныя хвалі.
Багіню найвышэйшую, зямлю,
Няўтомную і вечную, ён разьдзірае,
З году ў год ён шарпае яе сахамі,
Якія цягнуць коні.

Антыстрофа 1-я.

Сеткі накінуўшы, ловіць ён
Нядбалых і быстрых птахаў племя,
Як і пароды дзікіх зьвяроў.
Рыб, што ў моры вялікім жывуць,
Невадам ловіць спляцёным мудрэйшы за ўсіх чалавек.
Ён ўладу мае хітрасьцю сваёю
Над дзікім львом між гор і накладае
Ярмо на лёгкагрывага каня, таксама
Як і на горнага быка.

Строфа 2-я

Ён мову стварыў, заўладаў
I думкаю быстраю, ён