Старонка праверана
Аб лёсе страшэнным,
Што гоніць усьцяж
Род Лабдакідаў вялікі.
Ложак ганебны
Мацеры беднай мае!
Сын яе—бацька мой там з ёй ляжаў,
Ад іх нарадзілася бедная я.
Вось і іду пад праклёнам багоў і бяз шлюбу да іх.
Бедны мой брат,
Што шлюб так пракляты зрабіў!
Ты ўжо памёр і жывую мяне забіваеш.
Корыфэй
Нябожчыкаў кахаць—сьвятая справа,
Але-ж і той, хто ўладу мае,
Павінен тую ўладу бараніць.
Праз ўласны свой імпэт ты гінеш.
(З палацу выходзіць Крэонт)
Эпод
(Прыпеў)
Антыгона
Плачу ня чую, родных ня бачу,
Песень вясельных няма.
Вось як іду я
Шляхам апошнім маім.
Ўжо ня убачу, бяздольная, сонейка зьяньне ніколі.
Плакаць ня будуць аб долі маёй
Людзі, якіх я любіла.
