Каларыт любоўных песень, маладзёжных, калі можна так сказаць, прасякнуты часцей за ўсё гаркатою няволі, смутку і слёз.
Буйнейшы рускі паэт А. Майкаў запісаў некалькі беларускіх народных любоўных песень. Не гледзячы на тое, што гэтыя песні да некаторай ступені літаратурна апрацаваны паэтам, у іх захавалася лірыка народнага смутку. У алегорыях, уласцівых мноству народных песень, хаваецца сапраўдная соцыяльная сутнасць настрояў:
|
Не секи ты, батюшка, Не коси ты, братинька, Не щипи ты, сестрынька, Не бери ты, матушка, При дороге березка — Травонька шелкова — В садочке цветочки — Во ключе водица — |
Маладая сялянка-жняя звяртаецца да сонца, каб яно «скараціла» дзень, каб лягчэй пераносіць было ўвесь цяжар рабскай працы.
