і першае роднае слова са сцэны вітана было не аднэй сьлязой"[1]...
25 і 26 верасьня адбыліся спэктаклі ў Полацку.
Супрацоўнік «Нашае Нівы», Власт, гэтак піша аб полацкім спэктаклях:
«Вокляскам канца не было: грымела-гудзела ўся саля, як лежэнь з ройнымі пчоламі...
Тэатр беларускі становіцца ўжо, дзякуючы заходам і рупнасьці дзядзькі Ігната Буйніцкага на цьвердыя падваліны і выплываюць усё новыя і новыя сілы. За гэтыя стараньні і рупнасьць шчырае дзякуй яму, а калісь, калі прабудзецца сьвядомосьць ува ўсім беларускім народзе, памяць Ігната Буйніцкага будзе святой для ўсіх»[2]...
Рэпэртуар тэатру Буйніцкага складаўся з «Па рэвізіі» Крапіўніцкага і новай арыгінальнай беларускай п’ескі К. Каганца «Модны шляхцюк», якая напісана жыва, з цікаўнымі бытавымі сцэнкамі заручынаў і абсьмейвае тых людзей, якія са-
