Яна павольна ўзняла на мяне свае вочы… О, позірк жанчыны, якая пакахала, — хто цябе апіша? Яны ўпрашалі, гэтыя вочы, яны давяраліся, пыталі, аддаваліся… Я не мог працівіцца іх чароўнасці. Тонкі агонь прабег па мне пякучымі іголкамі; я нагнуўся і прытуліўся да яе рукі…
Пачуўся трэпетны гук, падобна да перарывістага ўздыху, адчуў на сваіх валасах дакрананне слабай, як ліст дрыжачай рукі. Я падняў галаву і ўбачыў яе твар. Як ён раптам змяніўся. Выраз страху знік з яго, позірк пайшоў кудысьці далёка і цягнуў мяне за сабою, губы злёгку раскрыліся, лоб пабляднеў як мармур, і кудры адсунуліся назад, як быццам вецер іх адкінуў. Я забыўся аб усім, я падцягнуў яе да сябе — пакорліва слухалася яе рука, усё яе цела пацягнулася ўслед за рукою, шаль пакаціўся з плячэй і галава яе ціха лягла на мае грудзі, лягла пад мае загарэўшыяся губы…
— Ваша… — прашаптала яна ледзь чутна.
Ужо рукі мае слізгалі вакол яе стану… Але раптам успамін аб Гагіне, як маланка, мяне асвяціў. — Што мы робім! — усклікнуў я і сударгава адсунуўся назад… — Ваш брат… ён-жа ўсё ведае… Ён ведае, што я бачуся з вамі.
Ася апусцілася на крэсла.
— Так, — прадаўжаў я, устаючы і адыходзячы ў другі куток пакоя. — Ваш брат усё ведае… Я павінен быў яму ўсё сказаць…
— Павінны? — прагаварыла яна няясна. Яна, як відаць, немагла яшчэ апамятацца і дрэнна мяне разумела.
— Так, так, — паўтарыў я з нейкай злосцю: — і ў гэтым вы адны вінаваты, вы адны. — Навошта вы самі выдалі вашу тайну? Хто прымушаў вас усё выказаць вашаму брату? Ён сёння быў сам у мяне і перадаў мне вашу размову з ім. — Я стараўся не глядзець на Асю і хадзіў вялікімі крокамі па пакоі. — Цяпер усё прапала, усё, усё.
Ася ўстала было з крэсла.
— Застаньцеся, — усклікнуў я: — застаньцеся, прашу вас. Вы маеце слраву з сумленным чалавекам — так, з сумленным чалавекам. — Але-ж скажыце, што ўсхвалявала вас? Хіба вы заўважылі ў мяне якую перамену? А я не мог таіцца перад вашым братам, калі ён сёння прышоў да мяне.
«Што я такое гавару?» — думаў я сам сабе, і думка, што я распусны ашуканец, што Гагін ведае аб нашым спатканні, што ўсё перакручана, выяўлена, — так і звінела ў маёй галаве.
