Pawučyŭšy swaich wučniaŭ ab tym, jak jany majuć pryhataŭlacca da zdačy rachunku pierad Boham z swajho žyćcia i jak jany pawinny zaŭsiody być hatowymi na sud Božy, Jezus apisaŭ i apošni sud, jaki adbudziecca pry kancy świetu.
Ab apošnim sudzie. Kazaŭ P. Jezus: „A kali prydzie Syn čaławiečy ŭ swajej sławie i ŭsie anioły z im, tady zasiadzie na tronie swajej chwały. I źbiarucca pierad im usie narody, i addzielić ich adnych ad druhich, jak pastyr addzialaje awiečki ad kazłoŭ: i pastawić awiečki pa prawaj ruce swajej, a kazłoŭ — pa lewaj.
Tahdy skaža Uładar tym, što buduć pa prawaj ruce jaho: Chadziecie bahasłaŭlenyja Ajca majho, waźmiecie waładarstwa, pryhatawanaje wam ad pačatku świetu. Bo ja byů hałodny i wy dali mnie jeści, ja byŭ zaśmiahšy i wy dali mnie rić, byŭ padarožnym i wy pryniali mianie, byŭ nahi i wy pryadzieli mianie, byŭ chwory i adwiedali mianie, byŭ u wastrozie i pryšli da mianie.
Na hetaje adkažuć jamu sprawiadliwyja: Panie, kaliž my widzieli ciabie hałodnym i nakarmili ciabie, abo zaśmiahšym i dali tabie pić? Abo kali my widzieli ciabie padarožnym i pryniali ciabie, abo nahim i pryadzieli ciabie? Abo kali my widzieli ciabie chworym abo ŭ wastrozie i pryšli da ciabie?
A Uładar, adkazwajučy, pramowić da ich: Sapraŭdy kažu wam: štokolečy wy zrabili adnamu z maich najmienšych―wy mnie zrabili.
Tahdy żwierniecca da tych, što buduć pa lewaj jaho ruce i skaža im: Idziecie proč ad mianie, praklatyja, u ahoń wiečny, pryhatawany djabłu i jaho aniołam. Bo ja byŭ hałodny i wy nie dali mnie jeści, byŭ zaśmiahšy i wy nie dali mnie pić, byŭ padarožnym i wy nie pryniali mianie, nahi i wy nie adzieli mianie, chwory byŭ i ŭ wastrozie i wy nie adwiedali mianie.
Tahdy i jany adkažuć jamu: Panie, kali-ž my widzieli ciabie hałodnym, abo zaśmiahšym, abo padarožnym, abo nahim, abo chworym, abo ŭ wastrozie i nie ŭsłužyli tabie?
A jon adkaža im: Sapraŭdy kažu wam: štokolečy wy nie zrabili adnamu z hetych najmienšych i mnie wy nie zrabili.
I pojduć hetyja na wiečnyja muki, a sprawiadliwyja da žyćcia wiečnaha“.
Z hetaha apisańnia bačym, jaki wlaliki nacisk kładzie Jezus na milasernyja ŭčynki. Toje, što my zrabili biednym i niaščasnym na hetym świecie, maje takuju wartaść, jak-by my zrabili samomu Chrystu.
Padaje P. Jezus taksama koratka i jasna ŭsiu karu piekła. Heta kara budzie dwajakaja: 1) utrata Boha i razam z im wiečnaha ščaścia, 2) kara ahniu wiečnaha, praŭdziwaha ahniu, choć nie takoha, jak tut na ziamli. Natura i istota piakielnaha ahniu dla nas niawiedamaja.
