Apošni sud adbudziecca z tej metaj: 1) kab usie ludzi paznali dabratu i sprawiadliwaść Boha, 2) kab pryznali Jezusa Chrysta za swajho Zbaŭcu, Sudździu i Uładara, 3) kab wyjawilisia sprawiadliwyja, i kab spatkała ich naharoda i 4) kab wyjawilisia hrešniki i atrymali karu za swaje prastupki.
Zdrada Judaša. Na dwa dni pierad światam Paschi (h. zn. u sieradu) sabralisia staršyja z narodu i duchawienstwa da archiświatara Kaifaša na naradu i hawaryli, jak-by Jezusa ŭziać pry pomačy zdrady i zabić. „Tolki―kazali―nie ŭ dzień światočny, kab časam nie paŭstała zaburennie ŭ narodzie".
Jakraz tady pryjšoŭ da ich adzin z dwanaccaci, Judaš z Karjotu i skazaŭ im: „Što mnie daścio i ja wam jaho wydam". Jany jamu abiacali 30 srebnikaŭ h. zn. stolki, skolki płacili tahdy za niawolnika. Judaš zhadziŭsia i ad hetaha času šukaŭ zručnaje chwiliny, kab jaho wydać.
Śmierć Jezusa była pastanoŭlena ŭžo miesiac tamu, ale staršyja žydoŭskija nie mahli hetaj pastanowy wykanać, bo Jezus byň adyšoŭšy za Jardan. Kali-ž u Wierbnuju niadzielu Jezus zjawiŭsia ŭ Jeruzalim i adbyŭ swoj uračysty ŭjezd, staršyja pastanawili Jezusa ŭziać, ale publična hetaha rabić bajalisia, bo narod stajaŭ za Jezusa. Dyk jany (u sieradu) sklikali naradu, na jakoj pastanawili ŭziać jaho zdradaju, kab nia wyklikać zabureńnia ŭ narodzie. Prychod i prapanowa Judaša była dla ich u toj čas wielmi karysnaj i jany jamu abiacajuć 30 srebnikaŭ.
Wialikaja prahawitaść na hrošy zhubiła Judašs: jon zabywajecca ab swajej hodnaści apostała, zabywajecca ab wialikaj lubowi da jaho Jezusa, katory jaho wybraŭ spasiarod mnohich i zrabiŭ swaim wučniem. Pradaje jaho za marny hroš - i heta była najwialikšaja zdrada, jakaja kali-kolečy była na ziamli.
Ad hetaha času pačynajecca ŭžo nowaja para ŭ žyćci Jezusa - para mučeńnia i achwiary za čaławiectwa.
Nawučańnie ŭ Judei nasila inšy charaktar, čym u Halilei. U Judei my nia bačym stolki narodu kala Jezusa, skolki było ŭ Halilei. Jezus šukaje bolej adasoblennaści, adychodzić ad ludziej, šmat času prabywaje ŭ pustynnych miascoch za Jardanam, akružany swaimi wučniami, jakich jon hatowić da budučaje apostalskaje pracy, a tak-ža da swaje muki i śmierci.
Nawuki, jakija Jezus haworyć u Judei, majuć taksama inšy charaktar: u ich bolej teolohičnaha źmiestu, jak nawučalaha. Stykajučysia z faryzejami i wučonymi ŭ Zakonie, Jezus wykazwaje, chto jon i adkul pryjšoŭ, kaža, što jon isnawaŭ užo pierad Abrahamam i što Ajciec i jon heta adno.
Publičnaje wystupleńnie Jezusa papieradziŭ swajej nawukaj i chryščeńniem św. Jan Chryściciel, Jon byŭ niepadobny da ŭsich tahačasnych wučycialoŭ (rabbi), jakija ŭ tych trywožnych časach wielmi časta wystupali pierad žydoůskim narodam. Žyů jon u pustyni, jak wialiki pakutnik: žywiŭsia šarančoju i lasnym miodam, adziežaj jaho była wiarblužaja skura.
