Старонка:Historyja świataja abo biblijnaja Nowaha Zakonu.pdf/110

Гэта старонка была вычытаная

nie lubić, budzie bierahčy nawuku maju, a Ajciec moj uzlubić jaho i prydziem da jaho i zrobim u jaho pamieškańnie. Heta ja wam skazaŭ, kab radaść maja była ŭ was - i kab radaść wašaja była poŭnaja.

„Na świecie budziecie mieć ucisk, ale wiercie: ja pieramoh świet.

„Supakoj astaŭlaju wam, supakoj moj daju wam. Nie tak jak świet daje, ja wam daju. Niachaj nia trywožycca serca wašaje i nie baicca. Praŭda, wy ciapier smutnyja, ale iznoŭ was ubaču i ŭzradujecca serca wašaje i radaści wašaj nichto ad was nie adbiare".

Apošniaja wola Jezusa. Uspakoiŭšy swaich wučniaŭ, Jezus abwiaščaje im swaju apošniuju wolu, kažučy: „Prykazańnie nowaje daju wam, kab wy lubilisia pamiž saboju, tak jak ja was uzlubiŭ. Pa hetym paznajuć usie, što wy maje wučni, kali budziecie mieć luboŭ adzin da druhoha.

„Ja jość winahradny ŭščep, a wy halinki. Jak halinka nia moža prynosić płodu, kali nie znachodzicca na winahradnym uščepie, tak i wy, kali nia budziecie prabywać uwa mnie. Chto prabywaje ŭwa mnie, a ja ŭ im (praz łasku), toj prynosić mnoha płodu, bo biez mianie ničoha nia možacie zrabić (u sprawie zbaŭleńnia). Kali-b chto nie prabywaŭ uwa mnie, taho adkinuć, jak halinku (adarwanuju ad uščepu) i ssochnie, i ŭkinuć jaje ŭ wahoń i zharyć".

Jak bačym apošniaj wolaj Jezusa było toje, 1) kab ludzi mieli luboŭ adzin da druhoha i 2) kak byli ŭ łučnaści z im praz łasku Uświačajučuju

Arcykapłanskaja malitwa Chrystusa. A potym uźniaŭ Jezus swaje wočy da nieba i tak mowiŭ: „Ojča, pryšła časina, prasłaŭ Syna swajho. Ja Ciabie prasławiŭ na ziamli, dakanaŭ sprawy, jakuju Ty mnie zahadaŭ zrabić, a ciapier Ty, Ojča, prasłaŭ mianie sławaju, jakuju ja mieŭ u Ciabie pierad tym, jak świet staŭsia.

„Za świet ja nie prašu, ale za tych, katorych Ty mnie daŭ. Ojča światy, u imia Twajo źbieražy ich, kab jany byli adno, tak jak i my.

„Nie prašu, kab ich uziaŭ sa świetu, ale kab ich źbiaroh ad złoha. I nia tolki za ich prašu, ale i za tych, što praz słowa ich uwierać u mianie, kab usie byli adno — jak Ty, Ojča, u mnie, a ja ŭ Tabie, tak kab i jany ŭ nas adno byli".

U hetaj malitwie Jezus prosić swajho Ajca za apostałaŭ i ŭsich wieručych u jaho, kab źbiaroh ich ad złoha i dbaje ab toje, kab hetyja wieručyja twaryli adnu hramadu - Kaścioł Božy, kab hety Kaścioł byŭ adzin (adna wiera i adna ŭlada) i kab hety Kaścioł byŭ światy. Jak sumna wyhladaje padzieł i nienawiść u Kaściele Chrystowym! Dziela hetaha ŭsie chryścijanie pawinny iści da taho, kab była jednaść u Kaściele Chrystowym. Dyk nia možna pašyrać nienawiści pamiž ludźmi ŭ imia Chrystowa, ale treba staracca, kab usie chryścijanie byli adno, tak jak i Boh jość adzin.