Pačuŭšy hetyja słowy, Kaifaš raździor na sabie adzieńnie i skazaŭ da siabraŭ Najwyšejšaj Rady: „Jon zbluźniŭ, našto-ž nam patrebny świedki. Woś ciapier wy sami čuli bluźnierstwa. Jak wam zdajecca"? A jany ŭsie adkazali: „Zasłužyŭ na śmierć".
Hetakim čynam, apirajučysia tolki na apošnich sławach Jezusa, Sanhedryn pryznaŭ, što Jezus wart śmierci.
Ale była ŭžo poznaja noč, a Sanhedryn jašče byŭ nie sabraŭšysia ŭwieś, dyk pastanawili pačakać da ranicy, a tymčasam addali Jezusa pad stražu, kab pilnawali. Stražniki zawiali Jezusa ŭ ciamnicu, jakaja była pry archiświatarskim dwary tam na ŭsialaki sposab ździekawalisia nad im: plawali na jahony twar, šydzili z jaho i bili, a niekatoryja zakrywali twar jahony i bjučy pytalisia: „Praroč nam Chryste, chto ciabie ŭderyŭ"?
Maŭčaŭ Jezus, kali falšywyja świedki i złosnyja sudździ šukali winy na im, ale kali Kaifaš źwiarnuŭsia da jaho i pad prysiahaj spytaŭ, ci jon jość Chrystus (h. zn. abiacany Mesyjaš) i Syn Božy, tahdy Jezus, choć wiedaŭ, što jaho za hetyja słowy čakaje śmiarotny prysud, prarywaje swajo maŭčannie i ŭ uračystych sławach paćwiardžaje swajo bostwa. Hetych słoŭ byto dawoli, kab pryznać Chrystusa winawatym śmierci. Za bluźnierstwa prawa Maisieja zahadywała karać śmierciaj.
Ździekawałasia nad Jezusam nia tolki straža, ale i radnyja Sanhedrynu, jakija mieli wialikuju nienawiść da Jezusa. Užo na sudzie bje jaho niahodny słuha tolki za toje, što adklikaŭ sia da świedak. Pakikacca na świedak u časie śledztwa ci ŭ sudzie zaŭsiody možna, zatym Jezus i kaža tamu słuzie: Kali ja drenna adkazaŭ, prakanaj mianie ŭ hetym, a kali dobra, to za što mianie bješ?
Pamiatku prabywańnia Jezusa ŭ ciamnicy my abchodzim u Wialiki Čaćwier, kali pa kaściołach pieranosiać N. Sakrament z wialikaha aŭtara da pryhatawanaj ciamnicy. U ciamnicy prabywaje P. Jezus až da Wialikaj Piatnicy, kali kapłan pieranosić Jaho ŭ hrob.
Wobłak niabiesny ŭ Izraelitaŭ zaŭsiody aznačaŭ tron Božy, na katorym zasiadaje sam Boh. Dyk toj, chto źjaŭlaŭsia ŭ abłokach, hetym samym jak-by stanawiusia Boham. Zatym žydy i ŭbačyli ŭ hetym bluźnierstwa i na asnowie Majsiejewaha Zakonu (Ex. 22, 28; Lw. 24, 16.) asudzili Jezusa na śmierć.
Annaš i Kaifaš žyli blizka adzin ad adnaho, u adnym dwaryščy, tolki ŭ addzielnych pamieškańniach. Annaš, jak čaławiek starejšy i praktyčniejšy, uwažaŭ, što jon lepš prawiadzie śledztwa i wypytaje Jezusa ab jaho winie zatym zahadaŭ prywieści jaho da siabie. A Kaifaš byŭ tahdy archiświataram i zatym da jaho źbirajecca Sanhedryn i adbywajecca aficyjalny dopyt Jezusa.
§ 55. ADRAČEŃNIE PIATRA. ASUDŽEŃNIE NA ŚMIERĆ
JEZUSA. ŚMIERĆ JUDAŠA.Kali Jezusa ŭziali ŭ sadzie Aliúnym i pawiali da Annaša, dwuch apostałaŭ - Piotr i Jan - pajšli za im, trymajučysia zdaloku i hetak pryšli da arcykapłanskaha dwara. Jan mieŭ znajomych u arcykapłanskim dware, zatym jaho puścili tudy razam z inšymi, a Piotr astaŭsia za bramaj, ale na prośbu Jana i jaho skora puścili. Noč była chałodnaja, dyk słuhi raz
