ustaŭ ad ahniu i pajšoŭ u kirunku bramy. I tahdy jakraz zapiajaŭ piewień.
Iznou uhledzieła jaho druhaja słužka i pačała hawaryć da tych, što tamaka stajali: „I hety byŭ z Jezusam Nazarenskim". Ale Piotr i ciapier adroksia i nawat zabažyŭsia, što nia znaje Jezusa.
Pa niejkim časie adzin słuha (swajak taho, katoramu Piotr adsiek wucha ŭ Aliŭnym sadzie) padyšoŭ da Piatra i skazaŭ: „Ci-ž ja ciabie nia widzieŭ razam z im u sadzie"? Tak-ža i inšyja, što tam stajali, pačali hawaryć: „Sapraŭdy i ty z ich ličby, bo i haworka twaja ciabie wydaje" (Piotr hawaryŭ tak, jak haworać u Halilei). Tahdy Piotr zusim užo spałochaŭsia, jon pačaŭ bažycca i prysiahać, što nia znaje Jezusa.
Tahdy zapiajaŭ piewień druhi raz.
U hetym časie wiali Jezusa ad Kaifaša ŭ ciamnicu. Jezus abiarnuŭsia i spahlanuŭ na Piatra. Piotr zrazumieŭ hety pahlad i zaraz-ža prypomniu słowy Jezusa: „Pierš čym piewień dwa razy zapiaje, ty ad mianie trejčy adračešsia" — dyk wyjšaŭ chutka z arcykapłanskaha dwara i horka zapłakaŭ.
Na zaŭtra, h. zn. u piatnicu rana sabraŭsia da arcykapłana ŭwieś Sanhedryn i, kab usio adbyłosia pawodle prawa, jašče raz razhladaŭ sprawu i nakaniec asudziŭ Jezusa na śmierć. Adnak Sanhedryn nia moh wykanać prysudu śmierci biez paćwiardžeńnia jaho rymskim starastaj, jakim byŭ tahdy Poncyj Piłat, zatym pawiali Jezusa da Piłata.
A Judaš, jak tolki dawiedaŭsia, što Jezusa asudzili na śmierć, papaŭ u wialikuju rospač: jon nie spadziawaŭsia, što Jezus daść siabie ŭziać i asudzić na śmierć. A kali pačuŭ ab śmiarotnym prysudzie, u dušy jahonaj paŭstaŭ wialiki niespakoj u hetym niespakoi jon niasie nazad tyja 30 srebnikaŭ staršym duchoŭnym i kaža: „Zhrašyŭ ja, pradajučy niawinnuju kroŭ". Ale jany adkazali: „A nam što? Heta twaja sprawa - i nie pryniali ad jaho hrošaj. Tahdy Judaš kinuŭ hrošy ŭ światyni, a sam pajšoŭ i pawiesiŭsia.
A duchoŭnyja, uziaŭšy hrošy, hawaryli pamiž saboju: „Ich nia možna kłaści ŭ skarbonu, bo heta zapłata za kroŭ" - i, paradziŭšysia, kupili za ich ziamlu, jakaja naležała da adnaho hančara i zrabili tam mahilnik dla pilihrymaŭ, jakija prychodzili ŭ Jeruzalim i tut umirali. Hety mahilnik narod prazwaŭ „Hakel-dema", što zn. pole krywi.
Piotr mocna spadzlawaŭsia na swaje siły i adnak, zbajaŭšysia, u apošniuju minutu adroksis ad Chrysta, swajho wučyciela, jakomu pryrakaŭ wiernaść da śmierci. Heta nas pawinna pawučyć, što i my nia možam wieryć swaim siłam, ale bolej pawinny spadziawacca na pomači łasku Božuju ŭ trudnych chwilinach našaha žyćcia. Tyja ludzi, jakija spadziajucca tolki na swaje siły, a zabywajucca ab Bohu, časta papadajuć u hrech. A kali
