ja nia byŭ wydany. Ja na toje naradziŭsia i na toje pryšoŭ na hety świet, kab paświedčyć ab praŭdzie“ (kab nawučyć ludziej praŭdy).
„A što takoje praŭda"? ― skazaŭ Piłat―i nie čakajučy ad Jezusa adkazu, jak-by nia chočučy ab hetym hawaryć, tolki jašče bolej prakanaŭšysia, što maje dačynieńnie z niejkaj filozofična-relihijnaj sprawaj, wyjšaŭ da žydoŭ i skazaŭ: „Ja ŭ im nie znachodžu nijakaj winy". Ale žydy, bajučysia, kab Piłat nia zwolniŭ Jezusa, pačali ŭžo z hniewam kryčać, što Jezus padburaje narod pa ŭsiej krainie žydoŭskaj, pačynajučy ad Halilei až pa Jeruzalim.
Piłat, pačuŭšy ab Halilei, spytaŭsia, ci Jezus jość adtul rodam i kali dawiedaŭsia, što Jezus, jak Halilejčyk, jość paddanym Herada Antypy, adasłaŭ jaho da Herada, jaki byŭ taddy jakraz pryjechaŭšy ŭ Jeruzalim na świata. Hetym Piłat chacieŭ pazbycca prykraje dla siabie sprawy — jon nie chacieŭ asudzić niawinnaha čaławieka, a z druhoho boku chacieŭ pahadzicca z Heradam, z katorym byŭ u hniewie.[1]
Herad wielmi ŭciešyŭsia, kali da jaho prywiali Jezusa. Jon užo daŭna chacieů pabačyć Jezusa, bo mnoha ab im čuŭ i spadziawaŭsia, što Jezus pierad im zrobić jaki cud. Dyk zasieŭšy na sudździoŭskim kresle, pačaŭ zadawać Jezusu roznyja pytańni, ale Jezus maŭčaŭ praz uwieś čas i nie adkazaŭ na niwodnaje pytańnie Herada, bo wiedaŭ, što ŭsie jany pachodziać tolki z pustoj cikawaści. Heta wielmi aburyła i zahniawiła Herada, tak što pastanawiŭ wystawić Jezusa na śmiech i pahardu i z hetaj metaj zahadaŭ adzieć Jezusa ŭ bieluju wopratku i adasłać nazad da Piłata.
Ad hetaha času Herad z Piłatam pahadzilisia.
U biełuju wopratku adziawalisia daŭniej u Rymie tyja ludzi, jakija dabiwalisia niejkaj wysokaj hodnaści dla siabie (Candidus pałacinsku toje samaje, što panašamu biely i zhetul pajšło ciapierašniaje słowa „kandydat"). Herad, pačuŭšy, što Jezus choča być karalom žydoŭskim, na znak pahardy i na śmiech zahadaŭ jaho adzieć u biełuju wopratku.
Piłat nie čakaŭ na adkaz, što takoje praŭda, bo nia znaŭ i nia imknuŭsia da praŭdy. A škoda, moža-b ad Taho, katory kazaŭ ab sabie: „Ja jość daroha, praŭda i žyćcio", dawiedaŭsia-b praŭdy.
Piłat byŭ namieśnikam u Judei ad 26 da 37 hodu pa Naradžeńni Chrysta.
57. JEZUS DRUHI RAZ PIERAD PIŁATAM. BIČAWAŃNIE
I ŚMIAROTNY PRYSUD.Jezus iznoŭ prad Piłatam. Wiedajučy, što žydy chočuć asudzić Jezusa tolki praz złość, Piłat staraŭsia ŭsialakim sposabam pazbycca hetaj prykraj sprawy - i kali jany
- ↑ Heta byŭ toj samy Herad, jaki zahadaŭ ściać Jana Chryściciela. Piłat, adsyłajučy Jezusa da jaho na sud, pakazwaŭ, što pryznaje jaho ŭładu nawat u Jeruzalimie, šanuje jaho i pawažaje, jak waładara Halilei.
