ho charaktaru, bo za što karać, kali Jezus byŭ niewinawaty? Hetu słabaść Piłata zrazumieli staršyja žydoŭskija i pastanawili jaje wykarystać u swaich metach: wymahčy śmiarotny prysud na Jezusa.
Ale Piłat znajšoŭ jašče adzin sposab, kab zwolnić Jezusa.
Tahdy ŭ žydoŭskim narodzie byŭ taki zwyčaj, što kožny hod - na Wialikdzień - na pamiatku wybaŭleńnia žydoŭ z Ehipskaj niawoli, namieśnik wypuščaŭ na wolu adnaho wiaźnia, jakoha tolki narod zažadaŭ. Byŭ u toj čas u turmie adzin razbojnik, na imia Barabba, jaki zabiŭ čaławieka. Pilat spytaŭsia, u žydoŭ, kaho jany chočuć, kab im puścić, Barabbu ci Jezusa? Narod, padburany staršymi, zakryčaŭ: „Puści nam Barabbu." Piłat ździwiŭsia z takoha wybaru i dalej pytaŭsia, što jon maje zrabić z Jezusam, katoraha zawuć Chrystusam? A narod z wialikaj złościu zakryčaŭ: „Na kryž jaho". Tahdy Piłat jašče raz źwiarnuŭsia da narodu, kažučy: „Štož drennaje jon zrabiŭ? Nijakaj pryčyny, kab asudzić jaho na śmierć, ja ŭ im nie znachodžu - dyk pakaraju jaho i wypušču." Ale narod, padburany staršymi, jašče bolej damahaŭsia śmierci Jezusa i kryčaŭ: „Na kryž jaho."
Tahdy Piłat wypuściŭ Barabbu, a Jezusa zahadaŭ bičawać.
Bičawannie Jezusa. Bičawannie — heta była 'daŭnie strašnaja kara. Asudžanaha na hetuju karu prywiazwali da staŭpa takim sposabam, što čaławiek prymušany byŭ stajać nachiliŭšysia i mieŭ adkrytaje cieła až pa pojas. Bili bičami, jakija składalisia z ramiennych praŭzukoŭ z wuziołčykami abo nawat z prywiazanymi da kancoŭ kawałkami žaleza.
Kali Piłat zahadaŭ Jezusa bičawać, Piłatawy žaŭniery zawiali jaho da staŭpa, źniali z jaho adzieńnie i prywiazaŭšy, bičawali. Dy nia tolki bičawali, ale jašče šydzili z jaho. Jany užo čuli, što Jezusa sudziać i karajuć za toje, što byccam nazywaje siabie karalom, dyk paśla bičawańnia adzieli jaho ŭ stary čyrwony płašč,[1] potym splali z kalučaha ciernia karonu i ŭzłažyli jamu na halawu, a zamiest berła dali ŭ prawuju ruku tryścinu, napaśledak-ža pačali kłaniacca i, zhinajučy pierad im kaleni, kazać: „Budź prywitany karol žydoŭski." Aproč hetaha bili jaho pa twaru, plawali na jaho i wyrywajučy jamu tryścinu z ruki, bili jeju pa haławie, tak što kalučki ad cierniaŭ ubiwalisia ŭ cieła.
Kali ŭžo skončyli bičawańnie i naździekawalisia, adzieli Jezusa iznoŭ u jahonaje adzieńnie i adwiali da Piłata. Piłat dumaŭ, što adzin wyhlad ubičawanaha i akrywaŭlenaha Jezusa źmiakčyć sercy ŭ staršych žydoŭskich i narodu, dyk zahadaŭ jaho wywieści pierad pałac i pakazwajučy narodu, ska
- ↑ Daŭniej karali nasili ciomna-čyrwonyja (purpurowyja) płaščy, woś u padobny płašč na śmiech žaŭniery adziajuć i Jezusa.
