Zaraz potym Jezus pramowiŭ: „Smahnu."[1] Adzin z žaŭnieraŭ uziaŭ hubku, namačyŭ jaje u woccie i, natknuŭšy jaje na tryścinu, pryłažyŭ da wusnaŭ Jezusa. Jezus pakaštawaŭ woctu i skazaŭ: „Dakanałasia" h. zn. spoŭnilisia ŭžo usie praroctwy ab jaho mučeńniach, dakanałasia jaho žyćcio, jaho nawuka i achwiara, astałasia tolki śmierć. Urešcie Jezus, zahałasiušy wialikim hołasam: „Ojča, u ruki Twaje addaju ducha majho," schiliŭ swaju haławu i skanaŭ.
U hety čas zasłona ŭ światyni, jakaja addzialała miesca Światoje ad Najświaciejšaha, razarwałasia na dźwie čaści źwierchu až uniz, zatrasłasia ziamla, adčynilisia hraby i mnoha pamioršych pakazałasia ŭ mieście. Sotnik, katory tam stajaŭ i žaŭniery, jakija pilnawali Jezusa, widziačy usio heta, wielmi spałochalisia i kazali: „Sapraŭdy hety čaławiek byň Synam Božym." A uwieś narod, što tam byŭ pryjšoušy, waročaŭsia u horad z wialikim stracham, apuściušy hałowy i bjučysia ŭ hrudzi.
Jezus, wisiačy na kryžy u walikich mukach, pomnić adnak ab swajej matcy i addaje jaje ŭ apieku najmilejšamu swajmu wučniu - Janu. Z hetaha widać, jak Jezus lubiu swaju matku i pomniŭ ab jej.
Ale nia tolki pomnić Jezus ab matcy, jon pomnić i kłapacicca ab usim čaławiectwie. Kali jon źwiarnuŭsia da Jana i skazaŭ: Woś matka twaja ― jon hetymi sławami addaŭ swaju matku nia tolki Janu, ale i ŭsiamu čalawiectwu, jak Zastupnicu, Apieku i Paciechu našu.
P. Jezus pamior u Piatnicu kala hadziny 3. Da hadziny 6, kali ŭ žydoŭ zachodzili Wialikodnyja świata, astałosia kala troch hadzin. Žydy bajalisia, kab cieły asudžanych nie astalisia na kryžoch na Wialikodnyja świata, zatym źwiarnulisia da Piłata i prasili jaho, kab zahadaŭ pałamać nohi ŭkryžawanym - a heta z tej metaj, kab pryśpiašyć ich śmierć i kab možna było źniać ich cieły, pakul jašče nia zajduć świata. Piłat prychiliŭsia da ichnaj prośby i wysłaŭ žaŭnieraŭ z adpawiednym paručeńniem.
Žaŭniery pryšli i pałamali nohi (h. zn. kości ŭ nahach) dwum razbojnikam, a kali padyšli da Jezusa, zaŭwažyli, što jon užo pamior ― dyk nie łamali jamu noh, a tolki adzin z žaŭnieraŭ lancaj prabiŭ jamu bok, z katoraha, na znak śmierci jahonaj, wypłyła kroŭ i wada. Tut spoŭnilisia dwa praroctwy ab Mesyjašy: „Kaściej jaho łamać nia budziecie" (Ex. 12-46) i „Ubačać, kaho prabili" (Zach. 12-10).
Pad wiečar pryšoŭ da Piłata Jazep z Arymatei, jaki byŭ siabram Sanhedrynu, i patajemnym wučniem Jezusa. Jon nia braŭ udziełu ŭ asudžeńni Jezusa na śmierć i ciapier śmieła
- ↑ Smaha była adnej z najbolšych mukaŭ wisiačaha na kryžy.
