Kali-ž skončylisia świata, Maryja z Jazepam pajšli damoŭ, a chłopčyk Jezus astaŭsia ŭ Jeruzalimie. Zaŭwažyli heta Maryja i Jazep, ale dumali, što jon idzie z druhimi, adnak, kali ŭwajšli dzień darohi, a Jezusa nia było, pačali jaho šukać pamiž swajakami i znajomymi, ale Jezusa nie znajšli. Tahdy z wialikim žalem u sercy wiarnulisia ŭ Jeruzalim, dzie praz try dni jaho šukali - i ŭrešcie znajšli ŭ światyni. Jon siadzieŭ pamiž wučonych u Zakonie, słuchaŭ ich i dawaŭ pytanni, a ŭsie, što słuchali, dziwilisia z rozumu i adkazaŭ jahonych.
Matka padyšła da jaho i skazała: "Synok, što-ž ty heta nam zrabiŭ? Woś ajciec twoj i ja z žalem šukali ciabie". A Jezus adkazaŭ im: „Našto-ž wy mianie šukali? Ci-ž wy nia wiedali, što mnie treba być u sprawach Ajca majho?"
Ale jany nie zrazumieli jahonych słoŭ.
Tahdy jon pajšoŭ z imi i pryjšoŭ u Nazaret i byŭ im pasłušny. Matka jaho ŭsie hetyja słowy zachawała ŭ sercy swaim, a Jezus ros u mudraści i ŭ hadoch, u lascy ŭ Boha i ludziej.
U Jeruzalimskaj światyni, asabliwa ŭ wialikija światy, wučonyja ŭ Zakonie birali narod i nawučali jaho asnoŭ Majsiejewaj relihii i wyjaśniali trudniejšyja miajscy z św. Pisannla. Kala wučycialoŭ źbiralisia hramadki ludziej, starejšych i maładziažy, jakija słuchali wykładaŭ wučonaha ŭ Zakonie. Woś ža da adnej z takich hramadak dałučyŭsia chłopčyk Jezus i skora swaimi adkazami i pytańniami źwiarnuŭ na siabie ahulnuju ŭwahu. Nawat ludzi wučonyja dziwilisia z jaho rozumu. Hetym Jezus adkryŭ trochi zasłonu, jakaja akrywała jaho Boskaje pachodžańnie i pakazaŭ ludziam, chto jon sapraŭdy jość.
Jakoje było dalejšaje žyćcio P. Jezusa (ad 12 hadoŭ da 30), my mala wiedajem, bo ewanelii ab hetym žyćci wielmi mała pišuć. Ewanelija św. Łukaša piša tolki toje, što byŭ pasłušny Maryi i Jazepu i što ŭzrastaŭ u hadoch, i ŭ lascy ŭ Boha i ludziej. Ale z taho, što my potym bačym i z taho što hawaryli i jak adnosilisia da jaho žydy, my wiedajem, što Jezus byŭ zaniaty pracaju. Hawaryli ab im, jak ab synie cieśli; jak syn cieśli jon pamahaŭ św. Jazepu ŭ jaho pracy, nia čuraŭsia štodziennych zaniatkaŭ, ale z achwotaj ich spaŭniaŭ. Hetym nawučyŭ nas, što i my pawinny pracawać, kožny pawodle swajej mahčymaści.
Hetaje žyćcio P. Jezusa ŭ Nazarecie zawiecca časta žyćciom ukrytym, kab adrožnić ad žyćcia adkrytaha, publičnaha, kali Jezus, nie ŭkrywajučysia ŭžo, publična wystupiŭ nawučać ludziej.
AHULNY PAHLAD DA ŬKRYTAJE ŽYĆCIO JEZUSA.
Užo wiedajem, što ŭ Starym Zakonie praroki ni ab čym inšym nie prarakawali, jak tolki ab časach mesyjanskich. Pačaŭšy ad pieršaha abiacańnia, dadzienaha Boham u Rai, mesyjanskaja dumka prajaŭlajecca ŭwa ŭsich časach i epokach, na praciahu ŭsiej biblijnaj historyi, pryhataŭlajučy žydoŭski narod i ŭsio čaławiectwa na pryniaćcie Taho, "katory maje
