Kali Jezus mieŭ 30 hadoŭ, jon pakidaje Nazaret i swaje štodziennyja zaniatki i wystupaje pierad narodam, jak wučyciel.
Za hetyja 30 hadoŭ, ličačy ad jahonaha naradžeńnia až da času publičnaha i adkrytaha wystupleńnia, šmat čaho pieramianiłasia na świecie. Na tronie rymskich cezaraŭ pa śmierci Aktawijana Aŭhusta panawaŭ Tyberyjuš, a ŭ Palestynie nia było ŭžo taho srohaha Herada, jaki zahadaŭ pazabiwać dzietak u Betlejemie, a panawali jahonyja syny. Jahonaje karaleŭstwa było padzielena pamiž troch synoŭ: Archelauś byŭ atrymaŭšy Judeju, Herad Antypa ― Halileju, a Filip ― Bataneju (što na poŭnačy ad Halileji). Najlepšym z ich byu Filip ― jon byŭ dobraha i łahodnaha charaktaru i na jaho ziemlach Chrystus časam šukaŭ schowaŭ ad swaich worahaŭ. Herad Antypa swajeju srohaściu byŭ padobny da swajho baćki Herada W. i nawat zahadaŭ u časie bankietu ściać św. Jana Chryściciela; treci Archelauś za swaju žorstkaść byŭ pa niekulkich hadoch skinuty rymlanami z tronu, a Judeja była dalučana da Rymskaj dziaržawy jak prostaja prawincyja. Hetaj prawincyjaj kirawali namieśniki rymskaha cezara, jakija mieli šmat kłopatu z hordymi synami Izraila.
U toj čas, kali wystupiŭ Jezus, namieśnikam (z tytułam prakuratara) byŭ Pontius Pilatus, abo ― jak my jaho ciapier nazywajem ― Ponski Piłat.
U sprawach relihijna-narodnych žydouskim narodam kirawali Annaš i Kaifaš, jak najwyšejšyja światary. Jany pa čarzie kožny hod spraŭlali archiświatarskuju ŭładu.
U takich palityčnych i histaryčnych abstawinach wystupiŭ Jezus, jak wučyciel. Spačatku idzie jon da swajho papiarednika Jana, kab ad jaho pryniać chrost, a potym nawučaje ŭ Halileji, a ŭkancy ŭ Judeji.
1. ADKRYTAJE I PUBLIČNAJE WYSTUPLENNIE JEZUSA.
§9. WYSTUPLEŃNIE JANA CHRYŚCICIELA. CHROST P. JEZUSA.
Užo ad wiakoŭ Boh pastanawiŭ, kab św. Jan pryhatowiŭ darohu dla majučaha pryjści Mesyjaša. Dyk ad maładych let św., Jan pajšoŭ na pustyniu i tam wioŭ žyćcio pakutnika: nasiŭ adziežu z hruboj wiarbludawaj šerści, padpiarazwaŭsia ramiennym pajasom, jadoj jaho była šaranča i lasny miod. Doŭhi čas žyŭ jon daloka ad ludziej i mała chto ab im wiedaŭ, ale woś pryšła taja para, kali treba było pakinuć pustyniu i wyjści apawieščać narodu ab nabližajučymsia Waładarstwie Božym. Dyk wyjšaŭ jon na bierah raki Jardanu i pačaŭ zaklikać ludziej da pakuty: „Pakutu čyniecie - kazaŭ jon mocnym hołasam ― bo ŭžo prybliziłasia Waładarstwa Božaje".
Jaho haračyja pramowy zrabili wialikaje ŭražańnie: ŭžo 400 hadoŭ žydy nia mieli praroka, a tut źjaŭlajecca wialiki pustynnik i pakutnik, jaki śmieła wykidaje narodu jaho prawiny i zaklikaje da pakuty i paprawy žyćcia.
