Nawat światary z Jeruzalimu wysłali da jaho pasolstwa spytacca, ci jon jość Chrystus? Ale Jan adkazaŭ, što jon nia jość Chrystus. Tahdy spytalisia ŭ jaho pasłancy: „Čamu-ž ty chryściš, kali ty nia jość Chrystus? I adkazaŭ im Jan: "Ja chryšču wadoju, ale pasiarod was stanuŭ, katoraha wy nia znajecie, katoramu ja nia hodzien raźwiazać ramień abutku jaho. Jon was budzie chryścić Ducham św. i ahniom".
U hety čas, nad Jardanam, dzie św. Jan chryściŭ, pasiarod hramady ludziej źjawiusia i Chrystus. Pačynajučy swaju dziejnaść, pryjšoŭ jon da światoha Jana, kab achryścicca ŭ jaho. Ale Jan baraniusia ad hetaha i kazaŭ: Ja pawinien achryścicca ŭ ciabie, a ty idzieš da mianie? Ale Jezus adkazaŭ: „Pazwol ciapier, bo hetak treba, kab my spoŭnili ŭsiu sprawiadliwaść". I tahdy Jan dazwoliŭ jamu ŭwajści ŭ wadu i achryściŭ jaho.
Kali Jezus paśla chrostu wyjšaŭ z wady, woś adčynilisia niabiosy nad im i św. Jan uwidzieŭ Ducha św., katory spusciusia jak hałubok i supačyŭ na Jezusie. I adazwaŭsia holas z nieba, kažučy: "Heta Syn moj miły, u katorym mnie da ŭspadoby".
Chrost Jezusa Chr. adbyŭsia ŭ 15 hodzie panawańnia Tyberyja cezara. Ad hetaj uračystaj časiny Jezus wystupaje publična pierad narodam. Skončylasia ŭžo jaho ŭkrytaje žyćcio jak prostaha halilejskaha cieśli, a nastała nowaje, poŭnaje ŭsialakich trudoŭ, žyćcio wučyciela-Rabbi.
Chrost św. Jana nie adpuščaŭ hrachoŭ, bo nia byŭ sakramentam, a byŭ tolki pryhatawańniem da sakramentalnalia chrostu, jaki ustanawiŭ Chrystus.
Pry chroście P. Jezusa abjawilisia ŭsie try asoby Boskija: Boh Ajciec, Boh Syn i Boh Duch św. Boh Ajciec daŭ holas z nieba, Syn Božy chryściŭsia ŭ Jardanie, a Duch św. zjawiŭsia, pryniaŭšy formu hałubka. Hetyja try asoby i jość Najświaciejšaj Trojcaj ― i chacia try Asoby, ale adzin Boh.
§ 10. POST I KUŠEŃNIE JEZUSA Ŭ PUSTYNI.
Paśla chrostu Jezus adyjšoŭ u pustyniu i tam paściŭ praz sorak dzion i sorak načej. Ukancy pačuŭ hoład. Tahdy prystupiŭ da jaho niačysty i skazaŭ jamu: „Kali ty Syn Božy, to skažy, kab hetyja kamieńni stalisia chlebam". Ale Jezus adkazaŭ jamu: „Nie adnym chlebam čaławiek žywie, ale ŭsiakim słowam, jakoje wychodzić z wusnaŭ Božych".
Tahdy ŭziaŭ jaho niačysty ŭ światy horad (Jeruzalim), pastawiŭ jaho na wiarchu światyni i skazaŭ jamu: „Kali ty Syn Božy, to kińsia ŭniz, bo jość napisana: Aniołam swaim zahadaŭ ab tabie i buduć nasić ciabie na rukach, kab prypadkam nia ŭderyŭ nahi swaje ab kamień". Ale Jezus adkazaŭ jamu: "Tak-ža napisana; nie spakušwaj Pana Boha twajho".
