Jezus, budučy ŭ Jeruzalimie praz usie wialikodnyja świata, čyniŭ šmat cudaŭ i mnoha ludziej, bačačy cudy, uwieryła ŭ jaho.
Pieršy raz Jezus wystupaje pierad usim narodam u światyni jak Mesyjaš, majučy ŭładu i nad światyniaj. Chacia kupcy zajmalisia handlam na dziadzincy, zwanym dziadzincam pahancaŭ (tudy mahli ŭchodzić i pahancy), to adnak hety dziadziniec naležaŭ užo da światyni i ŭ im nia možna było zawodzić handlu. Staršyja nad światyniaj dazwalali hety handal, ale kali Jezus wyhnaŭ handlaroŭ won, to jany na heta ničoha nie kažuć, a tolki damahajucca ad Jezusa znaku, jakim prawam jon heta robić? Pan Jezus pakazwaje im na budučuju swaju śmierć i ŭskrašeńnie, jak na znak, što jon jość Mesyjašam i maje ŭladu nad światyniaj.
Aproč hetaha P. Jezus nawučyŭ nas, jak my majem šanawać kaścioł i światyja miajscy. Chrystus, zaŭsiody cichi i lahodny, zapalajec światym hniewam, kali bačyć źniawahu miesca światoha.
A ci wy ŭmiejecie šanawać światoje miesca?
Chrystus, pakazwajučy na siabie, nazwaŭ swajo cieła światyniaj, bo ŭ jaho ciele, tak jak u światyni, prabywała jaho ŭkrytaje Bostwa.
§ 14. HUTARKA P. JEZUSA Z NIKODYMAM. WUČNI ŚW. JANA CHR.
Žyŭ u Jeruzalimie adzin wučony ŭ Zakonie, siabra Najwyšejšaj Rady žydoŭskaj (Sanchedrynu), na imia Nikodym. Byŭ jon čaławiek relihijny i za swaju sprawiadliwaść wielmi pawažany ŭ narodzie. Chacieŭ jon pahawaryć z Jezusam, ale bajaŭsia druhich - dyk pryjšoŭ da Jezusa ŭnočy i skazaŭ jamu: „Wučyciel, my wiedajem, što ty pryjšoŭ, ad Boha, jak nastaŭnik, bo nichto hetakich cudaŭ nia moh-by čynić, jakija ty čyniš, kali-b Boh nia byŭ z im". P. Jezus achwotna jaho pryniaŭ, adkazwaŭ na roznyja pytańni, asabliwa na pytańnie: jak možna ŭwajści ŭ Waładarstwa Božaje? Na hetaje pytańnie P. Jezus skazaŭ jamu: "Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali chto nie adrodzicca nanowa, nia moža ahladać Waładarstwa Božaha". Nikodym nie zrazumieŭ hetaha adkazu, jon dumaŭ, što treba adradzicca ciełam, ale P. Jezus tłumačyć jamu, što hetaje adradžeńnie treba razumieć u tym sensie, što čaławiek adradžajecca nia ciełam, ale dušoju, katoraja pry pomačy łaski Božaj adradžajecca i jak-by pačynaje nowaje žyćcio.
Kab lepš pajaśnić hetaje adradžeńnie, Chrystus kaža Nikodymu: "Sapraŭdy kažu tabie, kali chto nie adrodzicca z wady i Ducha światoha, (h. zn. z chrostu), toj nia moža ŭwajści ŭ Waładarstwa Božaje".
Dalej P. Jezus nawučaje Nikodyma, što hetaha adradžeńnia duchowaha nia možna dahledzieć wačmi, taksama jak nia možna bačyć wietru. Ale jak kožny čaławiek adčuwaje wiecier i čuje šum jahony, choć samoha wietru nia bačyć, tak možna adčuć i duchowaje adradžeńnie čaławieka. "Wie-
