cier duje kudy choča - kazaŭ Jezus čuješ jahony šum, ale nia wiedaješ, adkul jon paŭstaŭ i kudy idzie. Tak bywaje z kožnym, chto adradziŭsia z Ducha".
Žydoŭskaje hramadzianstwa wieryła tahdy, što Mesyjaš prydzie na toje, kab załažyć tut na ziamli wialikaje i mocnaje carstwa i što panawańnie ŭ hetym carstwie budzie naležać da žydoŭ, jak da wybranaha Boham narodu. Ale Jezus tłumačyć Nikodymu, što Mesyjaš nie na toje pryjšoŭ na ziamlu, kab załažyć tut carstwa i panawać tak, jak ziamnyja waładary, ale pryjšoŭ, kab ciarpieć za ludziej i hetak ich zbawić. Jak niekali Majsiej padniaŭ na pustyni miedzianaha wuža, tak treba, kab byŭ padniaty Syn čaławiečy na kryžy, kab mahli zbawicca ŭsie tyja, što wierać u Jaho. "Bo tak Boh umiławaŭ świet, što daŭ Syna swajho adzinarodžanaha, kab kožny, chto ŭ jabo wieryć, nia zhinuŭ, ale mieŭ žyćcio wiečnaje".
Hetaja hutarka z Chrystom zrabiła na Nikodyma wialikaje ŭražańnie, bo jon byŭ čaławiek sprawiadliwy i ščyra šukaŭ praŭdy. Nikodym staŭ wučniem P. Jezusa, ale bajučysia ludziej, skrywaŭsia z hetym až da jaho śmierci.
U hutarcy z Nikodymam Chrystus raźwiwaje asnowy wiery chryścijanskaj. Kab čaławiek moh zbawicca i ahladać Boha ŭ Waładarstwie niabiesnym, da jakoha ŭtraciŭ prawa praz hrech, treba adradzicca na dušy. A adradzicca moža čaławiek nia sam z siabie i swaimi siłami, ale z laski adradžeńnia, jakuju wysłužyŭ sam Syn čaławiečy (h. zn. Mesyjaš), umirajučy na kryžy. Praz chrost čaławiek rodzicca nanawa da laski Božaj i robicca siabram Waładarstwa Božaha.
Žydy byli prakanany, što da budučaha Waładarstwa Božaha, jakoje założyć Chrystus, naležać mohuć tolki patomki Abrahama, ale Jezus prastuje hety pamyłkowy pahlad i kaža, što wieryć u Chrysta i adradzicca mohuć usie ludzi: i žydy i pahancy.
Nikodym byŭ tajnym wučniem Jezusa, až pakul nie ŭbačyŭ jaho na kryžy pa śmierci Jezusa źnimaje (razam z Jazepam Arymatejskim) cieła swajho wučyciela z kryža i chawaje jaho ŭ hrobie.
Wučni św. Jana. Potym wyjšaŭ Jezus u Judejskuju krainu i tam žyŭ razam sa swaimi wučniami i nawučaŭ narod.
Nawučaŭ taksama i św. Jan nad Jardanam, bo jašče nia byŭ pasadžany Heradam u ciamnicu. I pryjšli da jaho wučni jahony sa skarhaj na P. Jezusa, kažučy: „Rabbi (wučyciel), toj, katory byŭ z taboju za Jardanam i katoramu ty daŭ świadectwa, woś ciapier chryścić i ŭsie iduć da jaho".
Ale Jan adkazaŭ im: "Wy sami świedki taho, što ja skazaŭ: Ja nia Chrystus, ale tolki byŭ pasłany prad im. Jon maje raści, a ja pamianšacca".
Hetakim čynam św. Jan jašče raz paćwiardziŭ, što Jezus jość pasłanym Mesyjašam, a jon tolki papiarednikam Jaho.
