adwiarnulisia ad jaho, a nawat staralisia jaho zahubić, skidajučy sa skały kab nie zwodziuŭ narodu i nie rujnawaŭ dumak ab usiaświetnym panawańni wybranaha narodu.
Jezus zrabiŭ cud u Nazarecie, ale nie taki, jakoha chacieli nazaretčanie: jany byli ŭstrymany niawidomaj siłaj ad złačynstwa, bo jašče čas śmierci dla Jezusa nia pryšoŭ. Nazaretčanie dobra znali Jezusa, bo pasiarod ich uzros i z imi žyŭ ― zatym nie mahli dapuścić, kab syn ubohaha cieśli (jak jany dumali), moh być Mesyjašam. Jezus mocna im wykidaje hetaje niawierstwa i kaža, što prarok bywaje ŭsiudy pryniaty, aproč tolki ŭ swajej baćkaŭščynie.
§ 17. CUDOŬNAJA LOŬLA RYBY.
Adzin raz Jezus nawučaŭ nad wozieram Genezaret. Ludziej było tak mnoha, što kožny cisnuŭsia, kab lepš pačuć słowa Božaje. La bierahu stajali łodki, a rybaki byli wyšaŭšy na bierah i pałaskali sieci. Byli heta wučni Jezusa, katorych jon paklikaŭ i katorych my ŭžo znajem: Symon, prazwany Piotra, Andrej, Jakub i Jan.
Kali narodu ŭsio prybywała i rabiŭsia što-raz bolšy ścisk, Jezus uwajšoŭ u łodku Symona Piotry, zahadaŭ adjechać trochi ad bierahu i sieŭšy ŭ łodcy, nawučaŭ ludziej.
Kali-ž skončyłasia nawuka, Jezus skazaŭ Symonu: „Adpływi na hłybiniu i zakiń sieci". Ale Symon adkazaŭ jamu: "Wučyciel, my ŭsiu noč pracawali i ničoha nie zławili, ale na twajo słowa zakinu sieci". I zaraz razam sa swaim bratam Andrejam zakinuli sieci ŭ woziera ― i zławili takoje mnostwa ryby, što až rwalisia ich sieci. Tady paklikali jany swaich siabroŭ Jakuba i Jana na pomač; tyja padpłyli da ich sa swajej łodkaj i nabrali stolki ryby, što abiedźwie łodki ledź mahli dziaržacca na wadzie.
Uwidzieŭšy taki cud, Symon Piotr wielmi ździwiŭsia, až aharnuŭ jaho niejki strach ― i nia tolki jaho, ale i ŭsich, što tam byli. Dyk Symon Piotr upaŭ da kaleń Jezusa i skazaŭ: "Panie, wyjdzi ad mianie, bo ja čaławiek hrešny". Ale Jezus adkazaŭ jamu: "Nia bojsia, ad hetaj pary ŭžo ludziej ławić budzieš", što aznačała, što Piotr mieŭ nawaročwać ludziej da Chrystowaj wiery.
I jany, wyciahnuŭšy łodki na bierah, pakinuli ŭsio i pajšli za im.
Paśla taho, kali Jezus byŭ u adnym mieście, pryšoŭ da jaho čaławiek uwieś u prakazie i, upaŭšy pierad im, staŭ prasić jaho, kažučy: „Panie, kali chočaš, možaš mianie ačyścić". Jezus praciahnuŭ ruku, dakranuŭsia da jaho i skazaŭ: "Chaču, budź ačyščany". I zaraz-ža zyšła z jaho prakaza i staŭ zdarowym. I zahadaŭ jamu Jezus, kab nikomu nie kazaŭ ab hetym, ale pajšoŭ i pakazaŭsia kapłanam i achwiarawaŭ dar za swajo ačyščeńnie, tak jak byŭ zahadaŭ Majsiej i ŭziaŭ ad kapłanaŭ paświedčańnie, što ŭžo zdaroŭ,
