nia byŭ tak adziety, jak adna z ich. A kali palawuju trawu, katoraja siannia jość, a zaŭtra budzie ŭ pieč kinuta, Boh tak adziaje, dyk kudy bolej was maławiernych?
Dyk šukajcie pieradusim Waładarstwa Božaha i sprawiadliwaści jaho, a heta ŭsio budzie wam dadadziena".
U žyćci swaim čaławiek pawinien na pieršym miescy stawić duchowyja patreby i sprawiadliwać Božuju, a ŭsie materjalnyja sprawy na druhim planie. P. Jezus nie zabaraniaje kłapacicca ab žyćciowych patrebach, tolki wymahaje, kab hetyja patreby nie zahłušali duchowych patreb. Treba tak žyć, kab hoład dušy ludzkoj i hoład cieła byli zaspakojeny. U hetaj nawucy Jezus hanić tych, što honiacca tolki za dabrom hetaha świetu, zabywajučysia ab dušy.
Kali Jezus uspaminaje ab trawie, jakaja siańnia jość, a zaŭtra moža być kinuta ŭ wahoń, dyk treba wiedać, što ŭ Palestynie časta palać suchoju trawoju dziela niastačy droŭ.
„Nia sudziecie, kab was nia sudzili.
„Jakim sudom wy asudzicie, takim i was asudziać, jakoju mierkaj wy admierycie, takoju i wam admierać.
„Čamu ty widziš pylinku ŭ woku brata twajho, a treski ŭ woku swaim nia bačyš? Krywadušnik, wykiń upierad tresku z woka twajho, a tahdy ŭžo pabačyš, jak wykinuć pylinku z woka brata twajho.
„Usio što wy chočacie, kab ludzi wam rabili, i wy im rabiecie".
Pylinka aznačaje tutaka mały hrech, a treska wialiki. Kali čaławiek choča nawiarnuć bližniaha swajho, dyk sam pawinien pierš-na-pierš pazbycca swaich hrachoŭ, a potym užo nawaročwać druhich.
„Kožny chto słuchaje słoŭ maich i spaŭniaje ich — kazaŭ Jezus — toj padobny da mudraha čaławieka, katory zbudawaŭ dom swoj na kamieni. Pajšoŭ doždž, papłyli reki, pawiejali wiatry i ŭderyli na toj dom — i nie pawaliŭsia jon, bo byŭ zbudawany na kamieni.
„A kožny, chto słuchaje maich słoŭ i nie spaŭniaje ich, padobny da hłupaha čaławieka, katory zbudawaŭ swoj dom na piasku. Pajšoŭ doždž, raźlilisia reki, pawiejali wiatry i ŭderyli na toj dom — i pawaliŭsia jon, a ruina jaho była wialikaja".
Jezus rysuje tutaka čławieka z mocnym relihijnym prakanańniem i słabym. Mocny čaławiek nia chistajecca ŭ swaich relihijnych prakanańniach nawat tady, kali spatkajecca ŭ swaim chryścijanskim žyćci z roznymi pieraškodami. Jon asilić usie pieraškody i pieramoža roznyja sumniwy, jakija jaho mučać i wytrywaje pry Chrystowaj nawucy. A słaby čaławiek paddajecca roznym praciŭnym kirunkam (wiatrom) i adpadaje ad Chrystowaj nawuki i jahonaha kaścioła.
