Azdaraŭleńnie słuhi sotnika. Paśla nawuki na hare P. Jezus pryšoŭ u Kafarnaum. Tam žyŭ adzin rymski sotnik (aficer, jaki mieŭ pad saboju sto žaŭnieraŭ), u jakoha słuha byŭ mocna chwory. Sotnik čuŭ užo, što Jezus nadta dobry i miłaserny i što azdaraŭlaje chworych — ale sam nie paśmieŭ iści prasić, bo byŭ pahanskaj wiery. Dyk źwiarnuŭsia da staršych žydoŭskich i praz ich prasiŭ Jezusa, kab pryšoŭ i azdarawiŭ jahonaha słuhu. Staršyja pryšli da Jezusa i pačali jaho mocna prasić, kab pajšoŭ da sotnika bo — kazali — „Jon wart, kab ty jamu heta zrabiŭ, bo jon lubić naš narod i zbudawaŭ dla nas bažnicu".
Jezus pasłuchaŭ i pajšoŭ razam z narodam.
Kali sotnik dawiedaŭsia, što Jezus idzie da jaho, wyjšaŭ jamu na spatkańnie i skazaŭ: „Panie, ja nia hodny, kab ty ŭwajšoŭ pad moj dach, ale skažy tolki słowa i budzie zdaroŭ słuha moj. Bo i ja, čaławiek padlehły ŭładzie, maju pad saboju žaŭnieraŭ i kali skažu hetamu „idzi", to jon idzie, a druhomu „prydzi", — i jon prychodzić, a słuzie majmu „rabi" — i jon robić (taksama i ty možaš skazać zdalok i staniecca cud).
Pačuŭšy hetyja słowy, Jezus ździwiŭsia, što pahaniec maje takuju mocnuju wieru i, źwiarnuŭšysia da tych, što išli za im, skazaŭ: „Sapraŭdy, ja hetakaj wiery nie znajšoŭ nawat u Izraeli. Dyk kažu wam, što mnoha ich (pahancaŭ) prydzie z uschodu i zachadu i zasiaduć jany z Abrahamam, Izaakam i Jakubam u waładarstwie niabiesnym, a syny (h. zn. Izraelity, patomki Abrahama) buduć wykinuty ŭ ciemru nadwornuju, dzie budzie płač i skryhot zuboŭ". A źwiarnuŭšysia da sotnika, skazaŭ jamu: „Idzi, a jak ty ŭwieryŭ, tak niachaj tabie staniecca".
I azdarawieŭ słuha sotnika ŭ hetaj časinie.
Słowy sotnika, poŭnyja hłybokaj wiery (što Jezus moža azdarawić zdalok) i poŭnyja hłybokaj pakory) sotnik pryznaŭ siabie niahodnym, kab pryniać Jezusa ŭ swaim domie) — hetyja słowy sotnika Kaścioł zahadywaje paŭtarać pierad Kamunijaj św., kali čaławiek hatowicca pryniać Jezusa pad aznakaj chleba da swajho serca. "Domine, non sum dignus" — "Panie, ja nia hodny, kab ty ŭwajšoŭ pad dach moj, ale tolki skažy słowa i budzie zdarowa duša maja".
Uskrašeńnie chłopca z Naim. Išoŭ potym Jezus da miastečka Naim, jakoje lažyć blizka Nazaretu. Razam z im išlį wučni jahony i šmat narodu. Kali Jezus prybližaŭsia da bramy taho miastečka, jakraz wynosili adtul pamioršaha adzinaha syna ŭ matki. Taja matka była ŭdawa i, idučy za marami, horka płakała.
