Jezus zžaliŭsia nad jeju i, padyšoŭšy, skazaŭ jej: „Nia płač". Potym prybliziŭsia da mar i daŭ znak ludziam, kab zatrymalisia. Tyja stali. Tahdy Jezus skazaŭ da niaboščyka: „Chłopča, tabie kažu: ustań". I chłopiec zaraz-ža ŭstaŭ, sieŭ na marach i pačaŭ hawaryć, a Jezus addaŭ jaho matcy.
Usich, što bačyli hety cud, źniaŭ strach — dyk sławili Boha, kažučy: „Wialiki prarok paŭstaŭ pasiarod nas i Boh adwiedaŭ narod swoj".
Pasolstwa ad Jana Chryściciela. Wiestka ab hetym cudzie razyšłasia skora pa ŭsiej krainie i dajšła da św. Jana. Św. Jan paklikaŭ dwuch swaich wučniaŭ i pasłaŭ ich da Jezusa spytać: „Ci ty jość toj, katory maje pryjści, ci čakać nam inšaha?"
Tyja wučni pryšli da Jezusa i skazali: „Jan Chryściciel prysłaŭ nas da ciabie spytacca: Ci ty toj, katory maje pryjści, ci čakać nam inšaha".
A jakraz tady Jezus azdarawiŭ šmat kaho ad chwarob, i ad złych duchaŭ, i mnohim ślapym wiarnuŭ zrok — dyk adkazaŭ wučniam: „Idziecie i skažecie Janu, što wy bačyli i čuli: ślapyja widziać, kulhawyja chodziać, prakažanyja robiacca čystymi, hłuchija čujuć, umierłyja ŭstajuć, ubohim apawieščajecca ewanelija".
Kali wučni adyšli, Jezus pačaŭ hawaryć da narodu ab Janie: „Što wy chadzili hladzieć u pustyniu? Mo' traścinu, jakaja chilicca ad wietru? A moža čaławieka adzietaha ŭ miahkaje adzieńnie? Ale ž tyja, što adziajucca ŭ miahkaje adzieńnie, žywuć u carskich pałacach. Dyk što-ž wy chadzili hladzieć? Praroka? Tak, kažu wam, i bolej čym praroka, bo spamiž ludziej nia było niwodnaha praroka, bolšaha za Jana Chryściciela".
Św. Jan Chr. tady, kali pasyłaŭ da Jezusa swaich wučniaŭ, byŭ užo ŭ wastrozie, pasadžany tudy Heradam, jaki panawaŭ u Halileji. Wučni św. Jana nie chacieli wieryć, što Jezus jość praŭdziwym Mesyjašam, jany nawat sumawali, što Jezus čynić takija cudy, a ich wučyciel siadzić u wastrozie, dyk św. Jan pasłaŭ pasłancoŭ, kab upeŭnić swaich wučniaŭ u boskim pasłanstwie Jezusa. A Jezus adkazwaje im sławami praroka Izaija, katory hetak prarakawaŭ ab Mesyjašy: "Boh sam prydzie i zbawić was. Tady adčyniacca wočy ŭ ślapych i wušy ŭ hłuchich. Kulhawy tahdy padskočyć, jak aleń i budzie reźwiazany jazyk u niamych". (Iz. 35. 5-7).
Mesyjaša časta nazywali ŭ św. Pisańni: "Toj, katory maje pryjści". Hetych słoŭ užywaje i św. Jan.
Adzin faryzej, na imia Symon, paprasiŭ Jezusa da siabie na pačastunak. Jezus pryniaŭ hetyja zaprosiny i pryšoŭ u dom Symona.
U toj čas adna žančyna z taho miesta, jakaja była wialikaj hrešnicaj, dawiedałasia ab tym, što Jezus supačywaje
