la taho kažu tabie: Darujecca jej mnoha hrachoŭ, bo jana wielmi ŭzlubiła, a kamu mienš darujecca, toj mieniej lubić".
I skazaŭ da žančyny: „Adpuščajucca tabie hrachi". A ŭsie, što razam siadzieli za stałom, pačali hawaryć: „Chto-ž jon taki, što nawat hrachi adpuščaje"? A Jezus skazaŭ žančynie: „Wiera twaja zbawiła ciabie, idzi ŭ supakoju".
Hetaja žančyna — heta była Maryja Mahdalena, jakaja nawiarnułasia da Boha i pakutawała za swaje hrachi i stała światoju. Jana ŭžo nie adstupała ad swajho wučyciela J. Chrysta i była nawat pry śmierci jahoraj pad kryžam. Za jaje ščyruju pakutu i miłaść P. Jezus darawaŭ jej hrachi.
U žydoŭ byŭ daŭniej taki zwyčaj, što kali prymali haściej, to padawali im wadu na abmyćcio noh i, na znak pašany, namaščali haławu pachnučaj aliwaj i dawali haściu pacałunak. Usiaho hetaha Symon nie zrabiŭ, pryjmajućy ŭ swoj dom Jezusa i hetym samym daŭ zrazumieć, što nie šanuje Wysokaha haścia. Jezus wyhawarwaje Symonu hetu niepašanu dla swaje asoby.
Faryzei nienawidzieli Jezusa za toje, što hawaryŭ im praŭdu i wytykaŭ ichnyja prastupki — zatym staralisia jaho ačarnić pierad narodam, pašyrajučy wiestku, što P. Jezus jość u zmowie sa złym ducham.
Adzin raz prywiali da Jezusa čaławieka, jaki mieŭ u sabie čartoŭstwa i byŭ ślapy i niamy. Jezus azdarawiu jaho, tak što toj i hawaryŭ i bačyŭ. Narod, widziačy taki cud, ździwiŭsia i hawaryŭ: Moža heta syn Dawida (h. zn. Mesyjaš)?
Ale faryzei, pačuŭšy hetaje, skazali: Jon nia inakš wyhaniaje djabłaŭ, jak tolki praz Belzebuba, čartoŭskaha kniazia.
Jezus, paznaŭšy ichnyja dumki, skazaŭ im: „Kožnaje carstwa, padzielenaje prociŭ siabie, spustošycca — i kožny horad abo dom, padzieleny prociŭ siabie, nia ŭstaić. A kali djabał djabła wyhaniaje, dyk jon padzialiŭšysia sam prociŭ siabie, to jak-ža ŭstaić jahonaje carstwa? Dziela hetaha kažu wam, što kožny hrech, nawat bluźnierstwa, moža być adpuščana ludziam, ale bluźnierstwa prociŭ Ducha światoha nia budzie adpuščana ni na hetym ni na tym świecie".
Adnak niekatoryja z faryzejaŭ, nia hledziačy na toje, što tolki što bačyli cud, zažadali jašče bolej cudaŭ, kažučy: „Wučyciel, my chočam ad ciabie znak pabačyć". Na hetaje krywadušnaje pytańnie P. Jezus adkazaŭ: „Rod pahany i raspusny znaku šukaje, ale znak jamu nia budzie dany aproč znaku Jony praroka: bo jak Jona byŭ u nutry ryby praz try dni i try nočy, tak i Syn čaławiečy budzie ŭ nutry ziamli try dni i try nočy. Niniwity stanuć razam z hetym narodam i asudziać jaho, bo jany na zaklik Jony pakutu čynili, a woś tut niechta bolšy za Jonu. Karalewa z poŭdnia (Saba z Arabii) stanie na sudzie z hetym rodam i asudzić jaho, bo jana pryj-
