ło pasiejana ŭ jaho sercy. A ŭ kaho pasiejana na kamieni heta toj, katory z radaściaj pryjmaje słowa, ale nia majučy hłybokaha kareńnia, dziaržycca tolki da času, a kali nastanie ŭcisk abo praśled, zaraz adpadaje. A ŭ kaho pasiejana pamiž asatu heta toj, katory słuchaje słowa, ale kłapoty hetaha świetu i mana bahaćcia hłušać słowa i jano astajecca biez uradžaju. Urešcie, u kaho pasiejana na dobraj ziamli — heta toj, katory słuchaje słowa, razumieje jaho i prynosić uradžaj".
U hetym padabienstwie Chrystus nawučaje, što wiera i waładarstwa Božaje biaruć pačatak u dušy čaławieka ad słuchańnia słowa Božaha. Ale nia kožny čaławiek pryjmaje hetaje słowa, choć i słuchaje jaho: u adnych Božy pasieŭ wyrywaje niačysty praz roznyja pakusy; u druhich słowu Božamu nie dapuskaje zakaranicca zakamianiełaść u hrachoch; a ŭ inšych žyćciowaja ŭciecha hłušyć słowa i nie daje jamu ŭzraści.
2. Padabienstwa da pšanicy i kukalu. Inšaje padabienstwa padaŭ im kažučy: „Waładarstwa niabiesnaje padobnaje da čaławieka, jaki pasiejaŭ dobraje nasieńnie na swajej ralli. A kali ludzi spali, pryjšoŭ niepryjaciel taho čaławieka, pamiž pšanicy nasiejaŭ kukalu i sam pajšoŭ. Kali-ž uzrasło zboža, i nalilo, tahdy pakazaŭsia i kukol. Dyk słuhi taho haspadara pryšli i skazali jamu: Panie, ci-ž ty nia dobrym nasienniem zasiejaŭ swajo pole? Skul-ža-ž uziaŭsia kukol? Adkazaŭ im haspadar: Warožy čaławiek heta zrabiŭ. Skazali jamu słuhi: Chočaš, to my pojdziem i źbiarom jaho. Ale haspadar adkazaŭ im: Nie, kab časam źbirajučy kukol, wy nia wyrwali razam z im i pšanicu. Pakińcie tak, niachaj aboje rastuć až da žniwa, a kali prydzie žniwo, zahadaju žancom: Žbiarecie ŭpierad kukol i źwiažecie jaho ŭ snapki na ahoń, a pšanicu źbiarecie ŭ humno majo".
Wučni nie zrazumieli hetaha padabienstwa, dyk źwiarnulisia da Jezusa, prosiačy jaho, kab jon im wyjaśniŭ, što jano značyć?
Jezus im skazaŭ: „Toj, katory sieje dobraje nasieńnie, jość Syn čaławiečy (Chrystus), a ralla — heta świet. Dobraje nasieńnie — heta syny waładarstwa, a kukol — heta syny niahodnyja. A worah, katory jaho pasiejaŭ — heta djabał, a žniwo heta skančeńnie świetu, a žancy — heta anioły. I jak źbirajuć kukol i palać jaho ŭ ahni, tak budzie i pry skančeńni świetu: pašle Syn čaławiečy swaje anioły i źbiaruć z waładarstwa jahonaha ŭsio zło i tych, što pastupali niesprawiadliwa i kinuć ich u pieč ahnistuju, tam budzie płač i skryhot zuboŭ. A sprawiadliwyja tahdy zajaśniejuć jak sonca ŭ waładarstwie Ajca swajho.
„Chto maje wušy, kab słuchać, niachaj słuchaje".
Jak bačym z hetaha padabienstwa, u wala darstwie Božym (Kaściele Chrystowym) buduć nia tolki dobryja ludzi (pšanica), ale i blahija (kukol) —
