Nazaŭtra rana, tyja ludzi, jakich P. Jezus cudoŭnym sposabam nakarmiŭ, šukali jaho ŭsiudy i, nia mohučy znajści, pajšli bieraham woziera da Kafarnaum. Tam znajšli jaho u škole i, nia wiedajučy, jakim sposabam jon tudy prybyŭ (bo jany bačyli, što tolki adny wučni papłyli na łodcy), spytalisia ŭ jaho: „Wučyciel, jak ty siudy prybyŭ"?
A Jezus adkazaŭ im: „Wy šukajecie mianie nie zatym, što widzieli cudy, ale zatym, što jeli chleb i najelisia. Starajciesia zdabyć nia toj chleb, što hinie, ale toj, katory trywaje na žyćcio wiečnaje". Ackazali jamu ludzi: „Daj nam hetaha chleba na zaŭsiody". Ale Jezus adkazaŭ im: „Ja jość žywy chleb, katory z nieba zyšoŭ. Kali-b chto žywiŭsia hetym chlebam, žyć budzie na wieki. A chleb, katory ja dam, jość cieła majo".
Pačuŭšy hetyja słowy, ludzi pačali sporyć pamiž saboju i kazać: „Jak jon moža dać nam swajo cieła da jady"?
Ale Jezus skazaŭ im hetyja ŭračystyja słowy: „Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, wam, kali wy nia budziecie žywicca ciełam Syna čaławiečaha i nia budziecie pić krywi jaho, nia budziecie mieć žyćcia ŭ sabie. Cieła majo jość sapraŭdy jada, a kroŭ maja jość sapraŭdy napoj. Chto jeść majo cieła i pje maju kroŭ, toj uwa mnie žywie, a ja ŭ im".
Ludzi, pačuŭšy hetyja dziŭnyja i dla ich niezrazumiełyja słowy, pačali sumnjewacca ŭ praŭdziwaści ich, a nawat niekatoryja z wučniaŭ kazali: „Dziůnyja heta słowy, a chto-ž ich moža słuchać"? Ale Jezus skazaŭ im: „Heta was zražaje i adkidaje ad mianie? Słowy, jakija ja wam kazaŭ, jość duch i žyćcio" (heta značyć, što Chrystus daść swajo cieła i krou da pažywańnia nie ŭ takoj materjalnaj i cialesnaj formie, jak heta niekatoryja zrazumieli, ale ŭ wyšejšaj, jak-by aduchoŭlenaj formie, dzie pad aznakami chleba i wina budzie praŭdziwaje cieła i kroŭ Jezusa).
Adnak niekatoryja wučni nie zrazumieli hetych słoŭ Jezusa i, zraziŭšysia, pakinuli jaho — i bolej užo nie wiarnulisia. Tahdy Jezus żwiarnuŭsia da swaich dwanaccaci apostałaŭ pojdziem? i spytaŭsia ŭ ich: „Ci-ž i wy chočacie adyjści"?
Ale Symon-Piotr adkazaŭ jamu: „Panie, da kaho-ž my Ty maješ słowy žyćcia wiečnaha. My ŭwieryli i prakanalisia, što ty jość Chrystus, Syn Božy".
Najświaciejšy Sakrament jość nia tolki wialikim cudam, ale i wialikim dokazam lubowi Chrystusa da nas tak, što mnohija nie mahli hetaha zrazumieć i nawat pakinuli Chrystusa. Ad hetaha času ludzi ŭ Halilei ŭžo mieniej cisnulisia da Jezusa i nia tak słuchali jaho nawuki. Adnak Jezus nie biare nazad swaich słoŭ i nie tłumačyć narodu, što tut idzie nie ab praŭdziwaje cieła i kroŭ, a tolki ab niejki ŭspamin pa im. Hetym Jezus pakazaŭ
