i jak-by jašče raz paćwiardziŭ, što Najśw. Sakrament ― heta praŭdziwaje cieła i kroŭ Chrystowa.
Chočučy padhatowić swaich apostałaŭ i wučnlaŭ da ŭstanaŭleńnia Najśw Sakramentu (jakoje adbyłosia na apošniaj Wiačery u Wialiki Čaćwier), Chrystus zahadzia adkryŭ im značeńnie i wialikuju moc hetaha Sakramentu. A na Apošniaj Wiačery ŭžo prosta skazaŭ: „Biarecie i ješcie, heta jość cieła majo".
Kožny wieručy chryścijanin, jaki lubić Chrystusa, pawinien choć raz u hod, kala Wialikadnia, pryniać ciela i kroŭ jaho ŭ kamunii św.
Piotr ― skałoju Kaścioła. Imia Jezusa ŭžo było wiedamaje pa ŭsiej krainie, ideja Waładarstwa Božaha pašyryłasia i pryniałasia ŭ sercoch mnohich ludziej, dyk Chrystus pastanawiŭ załažyć fundament pad budowu hetaha waładarstwa i hetym fundamentam-skałoju mieŭ być Symon-Piotr.
Adzin raz, kali Jezus byŭ kala miesta Cezarei Filipawaj i byŭ tolki z swaimi apostałami, spytaŭsia ŭ ich: „Za kaho ludzi ŭwažajuć Syna čaławiečaha"? Apostały adkazali, što adny za Jana Chryściciela, druhija za Haljaša, a inšyja za Jeremija, abo adnaho z prarokaŭ.
Tahdy spytaŭ u ich Jezus: „A wy za kaho mianie ŭwažajecie"? Na hetaje pytańnie wystupiŭ Piotr i ad imia usich apostałaŭ skazaŭ: „Ty Chrystus, Syn Boha žywoha".
Jezus pryniaŭ hetyja słowy i, adkazwajučy, uračysta pramowiŭ da Piatra: „Bahasłaŭleny ty, Symonie synie Jony, bo cieła i kroŭ nie abjawili tabie hetaha, ale Ajciec moj, katory jość u niebie".
"A ja tabie kažu, što ty jość Piotr (skała) i na betaj skale zbuduju Kaścioł moj, i siły piekła nie pieramobuć jaho. Itabie dam klučy Waładarstwa Božaha — i što-tolki źwiažeš na ziamli, budzie źwiazana i ŭ niebie, a što-tolki raźwiažeš na ziamli, budzie raźwiazana i ŭ niebie".
Hetakimi ŭračystymi sławami P. Jezus wyznačyŭ apostała Piatra skałoju dla swajho kaścioła i daŭ jamu klučy, heta zn. najwyšejšuju ŭładu ŭ hetym kaściele.
Jezus pradkazwaje swaju muku. Zaraz potym P. Jezus, bačačy takuju wieru ŭ swaich apostałaŭ, pačaŭ im adkrytal hawaryć, što treba jamu iści ŭ Jeruzalim, i tam mnoha ciarpieć ad staršych i wučonych i pieršych duchoŭnych, i što budzie jon zabity, i na treci dzień uwaskreśnie.
Tahdy Piotr adwioů jaho na bok i pačaŭ uhawarwać i kazać: „Panie, niachaj ciabie Boh kryje, nia budzie z taboju hetaha". Ale Jezus, adwaročwajučysia ad jaho, skazaŭ: „Adydzi ad mianie, šatanie (što zn. praciůnik), bo ty kusiš mianie i nie razumieješ taho, što Božaje, ale što ludzkoje". Potym wiarnuŭsia da wučniaŭ i skazaŭ: „Kali chto choča iści za
