Старонка:Historyja świataja abo biblijnaja Nowaha Zakonu.pdf/70

Гэта старонка не была вычытаная

dobryja dary swaim dzieciam, to tym bolej Ajciec waš niabiesny daść Ducha dobraha ŭsim, što prosiać u jaho".

„Ojča naš jość pieršaj malitwaj kožnaha chryścijanina i zawiecca Malitwaj Chrystusawaj, bo sam Chrystus nawučyŭ jaje apostałaŭ, a praz ich usich ludziej.

Składajecca hetaja malitwa z zwarotu da Boha i z 7-mi prośbaŭ. Pieršyja try prośby adnosiacca da chwały Božaj, a nastupnyja 4 da našych patrebaŭ.

Zwarot da Boha: „Ojča naš, katory jość u niebie". U hetym zwarocie my nazywajem Boha Ajcom našym. Jak dzieci adnej siamji zwaročwajucca da swajho baćki, tak my, dzieci adnej Božaj siamji, katoraja zawiecca čaławiectwam, zwaročwajemsia da swajho Ajca, katory jość u niebie.

Čaho-ž my prosim u swajho Ajca niabiesnaha?

U pieršych troch prośbach prosim: 1) kab Imia Božaje było światoje dla ŭsich ludziej. 2) kab waładarswa i panawańnie Boha nastupiła na hetym świecie, i 3) kab wola Božaja spaŭniałasia i na niebie i na ziamli.

U dalejšych čatyroch prosim: 4) kab Boh daŭ nam chleba na štodzień i nia tolki chleba, ale i ŭsiaho, što nam potrebna da žyćcia. 5) kab Boh adpuściŭ nam našy hrachi dy adpuściŭ tak, jak i my adpuščajem našym winawatym, 6) kab Boh baraniŭ nas ad usialakaj pakusy da hrechu i 7) kab Boh kryŭ nad ad złoha h zn. ad šatana i jaho siłaŭ.

Na kancy kažam „Amen", što aznačaje ŭ hebrajskaj mowie: niachaj tak staniecca.

Zahad adpuščańnia bližnim. U malitwie Chrystowaj majem wyrazny zahad adpuščańnia našym winawatym, h. zn. tym, katoryja nam niešta błahoje zrabili. I hety zahad majem spaŭniać, kab Boh i nam adpuściŭ našy hrachi.

U sprawie adpuščańnia bližnim padaŭ Jezus takuju nawuku: „Kalib zhrašyů prociů ciabie twoj brat, - kazaŭ P. Jezus — idzi i wykažy jamu na čatyry wočy, kali pasłuchaje ciabie, zdabudzieš swajho brata. A kali nie pasłuchaje, waźmi z saboju jašče adnaho abo dwuch, kali-b ich nie pasłuchaŭ, skažy kaściołu, a kali-b i kaścioła nie pasłuchaŭ, niachaj budzie jak pahaniec i mytnik".

Tahdy Piotr padyjšoŭ da Jezusa i skazaŭ: „Panie, da skolki razoŭ ja maju adpuśčać swajmu bratu, kali-b jon zhrašyŭ prociŭ mianie? Ci až da siami?

Adkazaŭ jamu Jezus: „Nie kažu tabie: až da siami, ale da siamidziesiaci siami" (značyć: biez kanca). I skazaŭ im jašče takoje padabienstwa:

"Waładarstwa niabiesnaje možna pryraŭniać da taho karala, katory chacieŭ zrabić rachunak sa swaimi słuhami. A kali pačaŭ rabić rachunak, prywiali jamu adnaho čaławieka, jaki byŭ winien dziesiać tysiač talentaŭ. Kali-ž toj nia mieŭ z čaho addać, zahadaŭ jahony pan pradać jaho, jahonu žonku, i dziaciej i ůsio, što mieŭ i addać doŭh. Ale toj słuha ŭpaŭ jamu na noh i maliŭ jaho, kažučy: Budź ciarpliwy dla mianie, a ja tabie úsio addam. Pan zžaliŭsia nad henym słuhoju, adpuściŭ jaho i darawaŭ jamu doŭh.