Adnak toj słuha, wyjšaŭšy, spatkaŭ adnaho z swaich tawaryšaŭ, katory byŭ jamu winien sto dynaraŭ, schapiŭ jaho i dušyŭ, kažučy: addaj, što winawat. A toj tawaryš jahony ŭpaŭ jamu da noh i maliŭ, kažučy: Budź ciarpliwy dla mianie, a ja tabie úsio addam. Adnakaž toj nie pasłuchaŭ, ale pajšou i pasadziŭ jaho u wastroh, až pakul nie addaść doŭhu.
A tawaryšy jahony, uwidzieŭšy, što dzieilasia, zasmucilisia hetym wypadkam mocna — dyk pajšli i raskazali swajmu panu ab usim, što stałasia. Jahony pan paklikaŭ jaho da siabie i skazaŭ jamu: „Słuha niahodny, ja tabie darawaŭ uwieś doŭh, zatym što ty prasiŭ mianie, dyk niaŭžo-ž i ty nie pawinien byŭ zžalicca nad swaim tawaryšam, tak jak ja zžaliŭsia nad taboju"?
I razhniewaŭšysia pan jahony addaŭ jaho pałačom, až pakul nie addaść usiaho doŭhu. „Taksama i Ajciec moj niabiesny zrobić z wami, kali nie adpuścicie kožny swaim bratom z wašaha serca".
Talent, na slańniašnija hrošy, budzie kala 1.200 dalaraŭ, dyk 10 tysiać talentaŭ — heta budzie wializarnaja suma: kala 12 miljonaŭ dalaraŭ. Hetaja wialikaja suma aznačaje wialikaść našych win pierad Boham. Adnak Boh nam adpuščaje, kali my ščyra źwierniemsia da jaho i žalejem za swaje prawiny. Dyk kali Boh nam adpuščaje, to što hawaryć ab nas hrešnych? Ci-ž i my nie pawinny adpuščać tak, jak i Boh nam adpuściu? Tymbolej što ŭ malitwie Chrystowaj my prosim Boha, kab Boh nam tak adpuściu, jak i my adpuščajem.
I tak končyŭ Jezus swaju pracu ŭ Halileji. Nia było badaj siała, kudyb nie dajšła wlestka ab im, jak ab wučycielu i cudatworcy, ale nia ŭsie jaho pryniali i nia ŭsie paznali ŭ im abiacanaha Mesyjaša. Ahramadnaja bolšaść žydoŭskaha narodu čakala inšaha Mesyjaša, pakorny Jezus byŭ im da nieŭspadoby i choć usie dziwilisia z jaho nawuki i cudaŭ, adnak nia prynlali jaho. Niekatoryja nawat ačarnili jaho, rassiewajučy wiestki, što Jezus čynić cudy pry pomačy Złoha ducha. Da hetakich naležali pradusim faryzeji i światary žydoŭskija. Dyk pakidajučy Halileju i jaje niaŭdziačnych žycharoŭ, Jezus z bolem i sercy wyhawarywaje tym miestam, dzie najbolej nawučaŭ i tak im hrazić: „Hora tabie Korozain, hora tabie Betsaida! Bo kab u Tyry i Sydonie dziejalisia takija cudy, jakija byli pasiarod was, to ŭžo daŭna ŭ wałasianicy i popiele pakutu čynili-b. Dyk kažu wam: Tyru i Sydonu lahčej budzie ŭ sudny dzień, jak wam".
Kali Jezus pryjšou u Jeruzalim, byŭ światočny žydoŭski dzień. A była ŭ Jeruzalimie, pry Awiečaj bramie, sadžałka, jakaja zwałasia pažydoŭsku Betesda. Kruhom hetaj sadžałki było 5 adkrytych budynkaŭ, u katorych lažała mnoha ŭsialakich chworych: ślapych, kulhawych, sparaližawanych —— usie
