jany čakali parušeńnia wady. Bo aniel zychodziŭ čas-ad-času ŭ sadžałku i parušaŭ wadu — a tahdy chto pieršy paśla parušeńnia wady zychodziŭ u sadžałku, byŭ zdaroŭ.
Byŭ tam, kala taje sadžałki, adzin čaławiek, katory ŭžo 38 hadoŭ jak chwareŭ i usio čakaŭ na parušeńnie wady. Jezus padyšoŭ da jaho i spytaŭ: „Ci chočaš być zdaroŭ"? A chwory adkazaŭ: „Panie, u mianie niama nikoha, chto-b mianie spuściŭ u sadžałku, jak tolki zwaruchniecca wada, a pakul ja sam dajdu, dyk niechta druhi ŭwojdzie pierada mnoju".
Tahdy skazaŭ jamu Jezus: „Ustań, waźmi swaju paściel i idzi". I zaraz toj čaławiek pačuŭsia zdarowym, uziaŭ swaju paściel i pajšoŭ. A jakraz u toj dzień była subota. Dyk žydy hawaryli tamu čaławieku: „Heta-ž subota, nia wolna tabie nasić paścieli". Ale toj čaławiek adkazaŭ im: „Toj, katory mianie azdarawiŭ, skazaŭ: waźmi paściel swaju i idzi". Dyk pytalisia ŭ jaho, chto heta taki zahadaŭ jamu niaści paściel u subotu, ale jon nia moh im hetaha rastłumačyć, bo Jezus adyšoŭ u staranu ad ludziej.
Paśla znajšou jaho Jezus u światyni i kaža jamu: Woś ty azdarawieŭ, dyk užo bolej nie hrašy, kab časam z taboju čaho horšaha nie stałasia".
Z apošnich słoŭ Chrystusa widzim, što Boh dapuściŭ na taho čalawieka chwarobu za jaho hrachi i pry hetym napaminaje, kab bolej nie hrašyŭ, bo jašče moža što horšaje stacca.
Awiečaja Brama — heta była adna z 12-ci bramaŭ, praz jakija možna było ŭwajści ŭ horad. Kala hetaje bramy była sadžałka, jakaja nazywałasia taksama Awiečaj — i słužyła jaña da relihijnych patrebaŭ, bo ŭ jej abmywali awiečki, praznačanyja na achwiaru. Adhetul paŭstaŭ i sam nazoŭ hetaje sadžałki.
Słowa „Betesda" aznačaje panašamu: Dom milaserdzia i ― jak dumajuć wučonyja, — heta byŭ adumysłowy budynak, jak-by špital, praznačany dla chworych i kalekaŭ.
Prypowieść ab miłasernym Samaraninie. Kali Jezus prabywaŭ u Jeruzalimie, padyjšoŭ da jaho adzin wučony ů Zakonie i, prabujučy jaho, spytaŭsia: „Wučyciel, što ja maju rabić, kab zdabyć žyćcio wiečnaje"? A Jezus skazaŭ jamu: „U Zakonie što napisana? Jak tam čytajecca"? Wučony adkazaŭ: „Lubi Pana Boha twajho úsim sercam, usiej dušoju, usiej dumkaj i siłaj swajeju, a bližniaha swajho jak samoha siabie". I skazaŭ jamu Jezus: „Sprawiadliwa ty adkazaŭ, tak rabi i budzieš žyć".
Ale wučony, chočučy apraŭdać siabie, spytaŭ: A chto moj bližni? U adkaz na hetaje pytańnie, Jezus raskazaŭ hetakuju prypowieść:
Adzin čaławiek išoŭ z Jeruzalimu ŭ Jerychon i pa darozie papaŭ u ruki razbojnikaŭ, jakija źniali z jaho adziežu, paranili i sami ŭciakli, pakinuŭšy taho čaławieka ledź žywym. Jakraz u tuju časinu zdaryłasia tak, što blizka taho miesca
