Старонка:Historyja świataja abo biblijnaja Nowaha Zakonu.pdf/74

Гэта старонка не была вычытаная

Sprawa zbaŭleńnia dušy jość najważniejšaj sprawaj žyćcia ludzkoha. Jezus u hetych sławach nawučaje, što dbajłaść ab dušu swaju i paznańnie praŭdy Božaj maje bolšaje značeńnia, jak usie starańni kala pražyćcia i pačastunku. Nie zhaniŭ Jezus Marty za jaje haspadarnaść i pracawitaść u ziamnych sprawach, ale pachwaliŭ Maryju za jaje achwotu słuchać słowa Božaje. Być pry Bohu i słuchać jahonaj nawuki — heta najlepšaja častka, jakoj čaławieku nawat śmierć nie adbiare.

Prypowieść ab bahaču i Łazaru. Kab pieraściarahčy tych, što bolej dbajuć ab bahactwie, jak ab swajej dušy, skazaŭ Jezus takuju prypowieść:

Byŭ adzin bahaty čaławiek, katory žyŭ nadta raskošna, adziawaŭsia ŭ purpury i sajety i kožny dzień spraŭlaŭ bankiet. A druhi čaławiek byŭ biedny, na imia Łazar, katory lažaŭ la warot bahača, uwieś u ranach i žadaŭ, kab choć padjeści tych krošak, jakija padali z stała bahača, ale nichto jamu i hetaha nie dawaŭ —— tolki sabaki prychodzili i lizali jahony rany.

I stałasia tak, što toj žabrak pamior i byŭ zaniesieny anielani na łona Abrahama.[1] Pamior i bahač i byŭ pachawany ŭ piekle. Adtul, budučy ŭ strašnych mukach, jon padniaŭ swaje wočy i ŭhledzieŭšy zdaloku Abrahama i Łazara na jahonym ułońni, zahałasiŭ: „Ojča Abrahamie, zžalsia nada mnoju i pašli Łazara, kab jon abmačyŭ kaniec palca swajho ŭ wadzie i aświažyŭ jazyk moj, bo ja ciarplu muki ŭ hetym ahni".

Ale Abraham skazaŭ: „Synie, pomni, što ŭ žyćci swaim ty mieŭ ščasnuju dolu, a Łazar niaščasnuju; ciapier-ža jon tut maje paciechu, a ty ciarpiš wialikija muki. Dyj pamiž nami i wami wialikaja propaść, tak što tyja, jakija chočuć adhetul pierajści da was — nia mohuć, ani adtul da nas dastacca nia mohuć".

Tahdy skazaŭ bahač: „Dyk prašu ciabie, ojča, pašli jaho ŭ dom majho baćki, bo tam u mianie piać bratoŭ, niachaj jon im nakaža, kab i jany nie pryšli ŭ hetaje miesca mučeńniaŭ".

Ale Abraham skazaŭ jamu: „Jany majuć Majsieja i pra. rokaŭ, niachaj-ža ich słuchajuć". A bahač skazaŭ: „Nie, ojča Abrahamie, kali-b chto z pamioršych pryšoŭ da ich, to tahdy pakutu čynili-b".

Abraham-ža skazaŭ jamu: „Kali Majsieja i prarokaŭ nia słuchajuć, dyk nie pawierać, kali-b chto z pamioršych pryšoŭ da ich".

  1. "Lona Abrahama" — heta było ŭ St. Zakonie miesca prabywańnia pa śmierci, kudy išli dušy sprawiadliwych ludziej, pamioršych pierad śmierciaj P. Jezusa, h zn. pierad adkupleńniem. Da nieba jany nie mahli ŭwajści dziela hrechu pierwarodnaha i dziela niełaski, u jakoj znachodzilisia pierad Boham.