U hetaj hutarcy z žydami Jezus mocna padkreśliwaje swaju wiečnaść i ŭžywaje słowa Ja jość, jakoje aznačaje trywańnie biez pačatku i kanca. Hetakimi sławami i Boh Ajciec u St. Zakonie nazwaŭ sam siabie, kažučy: da Majsieja: „Ja jość, katory jość“ (Jahwe).
Pry hetym jašče treba źwiarnuć uwahu ŭ hetaj hutarcy na wysokaje, poŭnaje siły paraŭnannie istoty stworanaj i niastworanaj: Jezus kaža: Abraham staŭsia, a ab sabie: Ja jość, h. zn., zaŭsiody isnuju. Heta byli takija mocnyja i dla žydou zrazumiełyja słowy, što im astawałasia abo ŭpaści na kaleni i addać jamu čeść jak Bohu, aho zabić kamieńniami za bluźnierstwa, što ŭwažaje siabie za rounaha Bohu. Žydy wybrali hetaje apošniaje i ad hetaha času jašče bolej razharajecca ŭ ich dušy nienawiść da Chrystusa.
Ale pryhledźmosia jašče da adnej hutarki Jezusa.
Jezus ― praŭdziwy Boh. Było heta taksama ŭ Jeruzalimie. Jezus prybyŭ tudy na ŭhodki paświačeńnia światyni i nawučaŭ u prysienkach Salamona. Tam abstupili jaho žydy, i skazali jamu: „Dakul-ža budzieš nas mučyć? Kali ty Chrystus (Mesyjaš), skažy nam adkryta". Adkazaŭ im Jezus: „Ja hawaru wam, a wy nia wierycie. Čyny, jakija ja rablu ŭ imia Ajca majho, jany świedčać aba mnie. Ja i Ajciec adno jość".
Tahdy iznoŭ žydy chwacili za kamieńnie, kab jaho zabić, ale Jezus skazaŭ im: „Ja mnoha dobrych učynkaŭ pakazaŭ wam ad Ajca majho, za katory-ž z hetych učynkaŭ wy chočacie mianie zabić kamieńniami"? Adkazali jamu: „Za dobry ŭčynak my nie zabiwajem ciabie, ale za bluźnierstwa, bo ty, budučy čaławiekam, robiš sam siabie Boham".
I chacieli jaho ŭziać, ale jon wyjšaŭ z ich ruk i adyjšoŭ za raku Jardan, na toje miesca, dzie św. Jan daŭniej chryściŭ.
Tut užo jasna Chrystus haworyć, što jon i Boh Ajciec ― heta adna Boskaja istota. Kali my prypomnim słowy Symona Plotry: Ty jość Chrystus Syn Boha žywoha", a potym Pieramienu Chrystusa na hare Tabar, u jakoj pakazaŭ usiu swaju boskuju chwału, dyk asoba Chrystusa jak Boha i razam jak čaławieka stanie pierad nami wa ŭsiej swajej mahutnaści i sławie.
Widzieŭ P. Jezus, što žydoŭskija światary i wučonyja ŭ Zakonie nia jość dobryja pawadyry dla swajho narodu. Dziela hetaha skazaŭ adnu prypowieść, u katoraj pawučyŭ, što jon jość dobry pastyr, za katorym treba iści.
Kazaŭ Jezus: Ja jość dobry pastyr, a dobry pastyr addaje žyćcio za swaje awiečki. A najmit, katory nia jość pastyram, i da katoraha awiečki nie naležać, kali ŭhledzić, što nadbiahaje woŭk, kidaje awiečki i ŭciakaje, a woŭk chwataje ich i razhaniaje.
"Ja pastyr dobry i znaju swaje awiečki i jany mianie znajuć, dyk i žyćcio swajo kładu za swaje awiečki.
„Maju jašče inšyja awiečki, jakija nie naležać da hetaj
