I pačali wiesialicca.
A jahony staršy syn byŭ u poli. Waročajučysia damoŭ, jon pačuŭ śpiewy i skoki dyk paklikaŭ adnaho słuhu i spytaŭ: Što heta takoje? A słuha adkazaŭ jamu: Brat twoj wiarnuŭsia, dyk baćka twoj zahadaŭ zabić kormnaje cialo i ciešycca, što wiarnuŭsia zdarowym.
Staršy brat, pačuŭšy hetaje, zahniewaŭsia i nie chacieŭ nawat uwajści ŭ dom. Baćka wyjšaŭ i pačaŭ jaho klikać, ale jon adkazaŭ: „Stolki hadoŭ ja słužu tabie i nikoli nie pierastupiŭ twajho prykazańnia, a ty mnie nikoli nie daŭ kaźlaci, kab ja moh pawiasialicca z swaimi tawaryšami. A kali hety syn twoj, marna straciüšy swaju majemaść, wiarnuŭsia, ty zabiŭ kormnaje cialo".
Ale baćka adkazaŭ jamu: „Syn moj, ty zaŭsiody sa mnoju i što majo, to i twajo, a treba ciešycca z taho, što brat twoj byŭ pamioršy i ažyŭ, byŭ zhinuŭ i znajšoŭsia".
Hetaja prypowieść jość adna z najpryhažejšych. jakija my znajem. Baćkaj dla abodwych synoŭ: i dla sprawiadliwaha i dla hrešnaha — jość Boh. Dola hrešnaha i błudnaha syna heta dola kožnaha hrešnika, jaki pakinuŭ Boha, swaje abawiazki i pajšoŭ u bud.
Dalokaja kraina — heta addaleńnie hrešnika ad Boha i ad usiaho, što mahłob prypaminać jamu Boha: ad nabaženstwa, ad słowa Božaha, ad kaścioła. A hotad aznačaje ŭsie tyja niaščaści, jakija spatykajuć hrešnika ŭ hetaj dalokaj krainie.
Biada i hora adčyniajuć wočy błudnamu synu i skiroŭwajuć jaho na darohu pawarotu da Boha ― swajho Baćki. Jon prypaminaje swajo daŭniejšaje žyćcio ŭ rodnym domie i biare jaho žal pa zmarnawanym ščaści. Jon pastanaŭlaje wiarnucca. Boh baćka spatykaje jaho, pryjmaje za syna i nawat hatowić dla jaho pačastunak (eŭcharystyčny ŭ św. Kamunii) na znak radaści i źjadnańnia.
Jak bačym, u hetaj prypowieści wyražany ŭsie patrebnyja warunki da dobraj pakuty. I tak: 1) błudny syn prypaminaje sabie hrachi i daŭniejšaje žyćclo, 2) biare jaho žal, što jon straciŭ ščaście ŭ domie baćki swajho, 3) dyk pastanaŭlaje wiarnucca da baćki i być choć słuhoju jaho, 4) wykazwaje pierad baćkam swaju niahodnaść i jak-by spawiadajecca z swaich hrachoŭ, 5) pieraprašaje baćku i hetym choča naharadzić za zroblenuju kryŭdu.
Jakija jość warunki da dobraj pakuty? Ci ŭmiejecie ich?
Bahaty maładzian. Adzin bahaty maładzian pryšoŭ da Jezusa, upaŭ pierad im na kaleni i spytaŭsia: „Wučyciel dobry, što mnie rabić, kab zdabyć žyćcio wiečnaje? Adkazaŭ jamu Jezus: „Kali chočaš uwajści da žyćcia, spaŭniaj prykazańni". Maładzian spytaŭsia: Jakija? P. Jezus adkazaŭ: „Nie zabiwaj, nie čužałož, nie kradzi, nia świedč falšywa, pawažaj swaich baćkoŭ, i lubi bližniaha swajho jak samoha siabie". Kaža jamu maładzian: „Usiaho hetaha ja pilnawaŭsia ad małych hadoŭ, čaho-ž mnie jašče nie staje"?
