Iznoŭ wyšaŭ kala hadziny šostaj i dziewiataj i taksama zrabiŭ. A kali wyšaŭ jašče kala adzinaccataj, znajšoŭ tak-ža, što stajali biez raboty i skazaŭ im: Čaho wy tut staicio ceły dzień biez raboty? Kažuć jamu: Bo nas nichto nie naniaŭ. Kaža im: Idziecie i wy ŭ moj winahradnik.
Kali ž nadyšou wiečar, kaža pan winahradnika da swajho upraŭcy: Paklič rabotnikaŭ i addaj im płatu, pačaŭšy ad apošnich až da pieršych. Padyšli tyja, što byli pryšoŭšy na rabotu kala hadziny adzinaccataj i dastali kožny pa dynary. Pieršyja padchodziačy dumali, što jany atrymajuć bolej, ale i jany atrymali pa dynary.
Uziaŭšy, jany narakali na haspadara i kazali: Hetyja apošnija pracawali tolki adnu hadzinu, a ty ich zraŭniaŭ z nami, katoryja pieraniaśli trudy cełaha dnia i haračyniu! Ale jon azwaŭsia da adnaho z ich i skazaŭ: Druža, ja tabie kryŭdy nie rablu, ci-ž ty nie zhadziŭsia sa mnoju za dynara? Waźmi, što twajo i idzi, a ja chaču i hetamu apošniamu dać taksama jak i tabie. Ci-ž mnie nielha zrabić taho, što chaču? Ci-ž ty złosnym wokam spahlanieš na toje, što ja dobry?
Dyk woś ― skazaŭ ukancy Jezus — apošnija buduć pieršymi, a pieršyja apošnimi. Bo mnoha jość paklikanych, ale mała wybranych.
Boh, haspadar winahradnika, kliča na rabotu ŭsich, chto tolki choča pracawać u jahonym waładarstwie. Naharoda za pracu budzie zaležać nia tolki ad daužyni žyćcia ludzkoha, ale tak-ža ad wartaści dakananych dob. rych učynkaŭ i ad miłaści Boha da kožnaha čaławieka. Boh u swajej miłaści i dabracie moža dać apošniamu, paklikanamu na rabotu čaławieku, takuju samuju zapłatu, jak i pieršamu.
Pakinuć usio i pajści za Jezusam ― heta budzie ewanhieličnaja rada, jakuju Jezus daŭ bahatamu maładzianu i swaim apostałam. Na hetaj radzie apirajucca prawiły úsich manastyroŭ i naahuł zakonnaha žyćcia. Zakonnik nia moža mieć nijakaj prywatnaj ułasnaści. Jon pawinien adračysia ad usiaho na hetym świecie, nawat ułasnaści, kab žyć tolki dia Chrysta. Zakonniki składajuć try šlubawańni: 1) dabrawolnaje ŭbohaści, 2) daśmiertnaje čystaści i 3) poŭnaje pasłušnaści swaim staršym. Heta i jość ewanhieličnyja rady, za jakimi čaławiek moža iści, chočučy być daskanalnym i być padobnym da Chrysta.
U miastečku Betanii, jakoje lažała niedaloka ad Jeruzalimu, ciažka zachwareŭ Łazar, brat Maryi i Marty. Jezus byŭ tahdy za Jardanam, daloka ad Betanii. Siostry Łazara wysłali pasłanca da Jezusa, pawiedamlajučy jaho što toj, katoraha jon lubić, chwory". Pačuŭšy ab hetym, Jezus skazaŭ: „Chwaroba hetaja nia jość na śmierć, ale na chwału Božuju" - i jašče dwa dni prabyů u tej staranie. Na treci dzień skazaŭ swaim wučniam: „Łazar, naš pryjaciel zasnuŭ, ale ja idu zbudzić jaho sa snu". Skazali jamu wučni: „Panie, kali śpić,
