wučniam: „Idziecie ŭ siało, što lažyć pierad wami i tam zaraz znojdziecie prywiazanuju aślicu, a pry jej maładoha asła, na katorym jašče nichto nie siadzieŭ, adwiažecie ich i prywiadziecie da mianie. A kali-b u was chto spytaŭsia: našto wy adwiazwajecie? — skažecie, što Panu ich treba i zaraz wam puściać ich".
Apostały pajšli i znajšli ŭsio tak, jak im skazaŭ Jezus. Jany ŭziali aślicu i asiołka i prywiali ich da Jezusa. Na asiołka ŭzłažyli swajo adzieńnie, a na wierch pasadzili swajho Wučyciela.
A narod užo dawiedaŭsia, što Jezus prybližajecca da Jeruzalimu, dyk jak tolki Jezus zjechaŭ z Aliŭkawaj hary, hramady ludziej akružyli jaho i ŭsie razam rušyli ŭ horad. Darohaju adny z narodu źnimali z siabie adzieńnie i słali jaho na darozie, kudoju prajaždžaŭ Jezus, a inšyja zrezwali z drewaŭ halinki i taksama słali ich abo niaśli u rukach, a ŭwieś narod, jaki išoŭ pierad im i za im, kryčaŭ: „Hosanna (sława) Synu Dawida, bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Božaje, hosanna na wyšynie". Hetak spatykaŭ narod Jezusa z Nazaretu.
Ahulnaja radaść narodu prywiała faryzejaŭ da jašče bolšaha hniewu i jany źwiarnulisia da Jezusa sa sławami: „Wučyciel, zabarani swaim wučniam, kab hetak nie kryčali". Ale Jezus adkazaŭ im: „Kažu wam, što kali jany zamouknuć, kamieńni hałasić buduć".
Tymčasam padjechali da Jeruzalimu. Jezus uzhlanuŭ na hety słaŭny horad i zapłakaŭ nad im, bačačy jaho niedalokuju ruinu: „O kab-ža ty choć u hety dzień twoj paznaŭ, što tabie supakoj prynosić, kazaŭ Jezus, ale heta ciapier zakryta ad wačej twaich. Bo pryduć dni na ciabie, u katorych worahi twaje abwiaduć ciabie akopami i akružać ciabie i ścisnuć adusiul i zburać ciabie i pazabiwajuć dziaciej twaich i nie pakinuć u tabie kamienia na kamieni - bo nie paznaŭ ty času adwiedzinaŭ twaich".
A kali ŭjechaŭ u Jeruzalim, parušyŭsia ŭwieś horad i pytalisia: „Chto heta taki"? A narod adkazwaŭ: „Heta Jezus, prarok z Nazaretu Halilejskaha". A Jezus uwajšoŭ u światyniu. i azdarawiŭ ślapych i kulhawych, jakija tam byli. Tahdy ŭžo i dzieci za prykładam starejšych, pačali kryčać: „Hosanna Synu Dawida".
Pad wiečar P. Jezus wiarnuŭsia ŭ Betaniju.
Pamiatku tryumfalnaha ŭjezdu P. Jezusa ŭ Jeruzalim abchodzim u niadzielu, na tydzień pierad Wialikadniem. Niadziela heta nazywajecca Wierbnaj abo prosta Wierbnicaj ad wiarby, jakuju nosiać paświačać u kaścioł na pamiatku tych halinak, jakija narod zrezwaŭ z palmowych drewaŭ i witaŭ imi P. Jezusa.
Narod nazywaŭ Jezusa Synam Dawida heta značyć Mesyjašam. katory mieŭ wyjści z rodu Dawida. „Syn Dawida“ i „Mesyjaš“ — heta byli ŭ tych časoch dwa paniaćci roŭnaznačnyja. chto nazywaŭ Jezusa Synam
