Pasłali da Jezusa swaich wučniaŭ razam heradyjanami (tymi, jakija paddzieržywali Herada i rymskaje panawannie) i skazali jamu: „Wučyciel, my znajem, što ty sprawiadliwy i nawučaješ pa praŭdzie darohi Božaj i nie zważaješ na nikoha, bo nie ahledaješsia na ludzkuju asobu — dyk skažy nam: ci možna płacić padatak cezaru, ci nie?"
A Jezus, paznaŭšy ichnuju niahodnaść, skazaŭ im: „Čamu wy mianie kusicie, krywadušniki? Pakažecie mnie padatkawuju manetu". Jany pryniaśli jamu dynara. Tady kaža im Jezus: „Čyj tut woblik i napis"? Kažuć jamu: „Cezaraŭ". Tady Jezus skazaŭ im: „Dyk addajcie što cezarawa — cezaru, a što Božaje — Bohu".
Pačuŭšy hetaki adkaz, faryzei z stydam adyjšli.
Faryzei, kab zławić Jezusa na sławach i potym mahčy jaho abwinawacić, łučacca nawat z heradyjanami, jakich wielmi nia lubili za ichnuju ŭhadowaść pierad rymlanami. Jany dumali, što Jezus skaža nie płacić padatku źnienawidžanym rymlanam, a tahdy heradyjanie byli-b peŭnymi świedkami, što Jezus buntuje narod i kaža nie płacić padatku. A kali-b Jezus skazaŭ, što treba płacić padatki, tady straciŭ-by jon pawahu ŭ narodzie, bo narod wielmi nia lubiŭ nakinutaha čužyncami padatku i nie chacieŭ jaho płacić. I tak drenna i tak niadobra. zatym faryzei ŭžo napierad ciešylisia, što ichny podstup udasca. Adnak Jezus swaim boskim rozumam prahlanuŭ ichnyja chitraści i daŭ adkaz, jakoha jany nie spadziawalisia. U hetym adkazie Jezus pryznaŭ dźwie ŭłady: świeckuju i duchoŭnuju i zahadaŭ kožnaj addać toje, što jej naležycca.
I iznoŭ pryšli da Jezusa faryzei, užo na hety raz złučyŭšysia z saducejami[1]. Faryzei spytali ŭ Jezusa, kusiačy jaho: „Wučyciel, jakoje jość najbolšaje prykazańnie ŭ Zakonie?". Skazaŭ im Jezus: „Lubi Pana Boha twajho ŭsim sercam twaim, usiej dušoju twajeju i ŭsiej dumkaj twajeju — heta jość najbolšaje i pieršaje prykazańnie. A druhoje — jamu padobnaje: Lubi bližniaha twajho, jak samoha siabie. Na hetych dwuch prykazańniach apirajecca ŭwieś Zakon i praroki".
Hetyja dwa prykazańni: luboŭ Boha i bližniaha jość syntezaj (źmiestam) usiaho chryścijanstwa. I sapraŭdy, chto lubić Boha, toj nie adważycca na hrech, bo hrech jość źniawahaj Boha, a chto lubić bližniaha, toj nie zrobić jamu ničoha drennaha. Na hetych dwuch prykazańniach pabudawana ŭsia chryścijanskaja wiera i abyčajnaść.
Jezus napaminaje knižnikaŭ i faryzejaŭ. Widziačy wialikuju niahodnaść faryzejaŭ i knižnikaŭ, a tak-ža i toje, što jany zwaročwajuć uwahu tolki na pawiarchoŭnaje spaŭniańnie zakonu Majsieja, a nie imknucca da reformy swajej dušy, Jezus napaminaŭ ich kažučy:
- ↑ Saducei — heta byli žydoŭskija „pastupoŭcy", jakija prymali hreckuju kulturu, čuralisia swajho rodnaha narodu i nie pryznawali niekatorych praŭdaŭ wiery, jak napr zahrobnaha žyćcia, uskrašeńnia cieła i h. p.
